10 O God, wij gedenken Uw goedertierenheid
in het midden van Uw tempel.
11 Zoals Uw Naam is, o God,
zo is Uw roem,
tot aan de einden der aarde;
Uw rechterhand is vol gerechtigheid. (Psalm 48:10-11)
Soms hebben we onze mond vol van alles wat er in onze gemeente gebeurt, we belijden onze dogma’s en denken dat we daarin het grote geloof hebben. We blijven maar vergaderen, we blijven maar spreken en gaan druk door met de rest van ons leven. Maar in dit vers wordt er iets aangehaald dat we als eerste moeten doen in ons geloof, gedenken.
Misschien denken we aan iets engs als we denken aan mediteren omdat het gebruikt wordt door andere mensen om daarin helemaal tot zichzelf te komen. Maar die angst moet ons niet leiden, ook wij moeten gedenken, nadenken over Gods goedertierenheid, nadenken over Zijn liefde. Want als we dat gaan doen zullen we ons realiseren wat heerlijke God wij hebben.
Wij moeten ook leren om stil te staan en na te denken over Gods goedheid. En dat gaat verder dan bijbel lezen of naar de kerk gaan, dan moeten we stil zijn en mediteren. Richt je op God, richt je op Wie Hij is. Laat alles in jou doordrongen raken van Wie God is in jouw leven en in deze wereld. En dan zul je gaan inzien dat je geloof eigenlijk helemaal niet zo groot was, de dogma’s waar je aan vasthoudt zijn helemaal niet zo zaligmakend.
Want of je nu charismatisch bent of reformatorisch we hechten allemaal zoveel waarde aan onze overtuiging, een overtuiging die vaak niets te maken heeft met Wie God is in jouw leven. Het zijn allemaal menselijke gedachten om maar wat van het geloof te maken. Maar we vergeten dat er een God is die echt is en als we daar over na gaan denken dan komen we echt op een hele andere plek dan die veilige plek in onze denominatie.