1 Een psalm van David.
De HEERE is mijn Herder,
mij ontbreekt niets.
2 Hij doet mij neerliggen in grazige weiden,
Hij leidt mij zachtjes naar stille wateren.
3 Hij verkwikt mijn ziel,
Hij leidt mij in het spoor van de gerechtigheid,
omwille van Zijn Naam.
4 Al ging ik ook door een dal vol schaduw van de dood,
ik zou geen kwaad vrezen, want U bent met mij;
Uw stok en Uw staf,
die vertroosten mij.
5 U maakt voor mij de tafel gereed
voor de ogen van mijn tegenstanders;
U zalft mijn hoofd met olie,
mijn beker vloeit over.
6 Ja, goedheid en goedertierenheid zullen mij volgen
al de dagen van mijn leven.
Ik zal in het huis van de HEERE blijven
tot in lengte van dagen. (Psalm 23:1-6)
Voor iemand die net als David er voor heeft gekozen om de herder te volgen is deze psalm werkelijk een loflied. Want we kunnen dan alleen maar beamen dat het leven dicht bij de herder fantastisch is en we weten dan uit ervaring dat Hij ons leidt naar grazige weiden en stille wateren. Het is een loflied omdat Hij goed is, het is een loflied op Zijn liefde voor de schapen. En daarom kunnen we deze psalm niet genoeg bezingen.
Maar voor hen die deze relatie niet hebben is er een valkuil in deze psalm. Een verlangen naar de zegeningen van Jezus zonder dat ze Hem volgen. Er zijn helaas veel kerken die groeien met deze boodschap, de boodschap van de zegeningen in het leven zonder dat er werkelijk wordt gekeken naar het hart van David. We kunnen deze psalm niet zingen als een loflied als we die relatie niet hebben.
Als we deze relatie niet hebben is deze psalm een preek die ons oproept om de herder te volgen. Dan is vers 1 het belangrijkste vers van deze hele psalm. De Heere is mijn herder, Hij is degene die mijn leven leidt, Hij is degene die weet wat het beste is voor mijn leven. En daar moeten we naar luisteren, dat moeten we de praktijk van ons leven maken.
Het is een machtig mooie psalm die zo vol van geloof spreekt over de leiderschapskwaliteiten van onze Heere. En dat geloof moeten wij ook hebben, compleet vertrouwen op de Heere die ons leven leidt. Want dan zullen we werkelijk terecht komen op de plekken die deze psalm beschrijft. Dan hebben we het leven in Zijn aanwezigheid en Zijn kracht.
Dat is het leven dat David had en dat is het leven dat hij hier bejubelt. En dat is het leven dat een oprecht christen ook zou moeten hebben. Een leven van zegeningen zonder de relatie met Hem die de zegeningen geeft, werkt niet. Uiteindelijk maken we meer kapot, vooral ons eigen geloof. Want de momenten dat Hij even niet lijkt te antwoorden zullen we niet kunnen begrijpen zonder dat we in een relatie met Hem wandelen.