8 Dezen vertrouwen op strijdwagens en die op paarden,
maar wíj zullen de Naam van de HEERE, onze God in herinnering roepen. (Psalm 20:8)
Wij hebben een probleem, wij hebben zoveel strijdwagens en paarden om op te vertrouwen dat we vergeten zijn dat God ook nog iets wil doen in ons leven. We schrijven een hoop onduidelijke dingen in ons leven toe aan God, kleine maar niet echt zichtbare momenten waar we werkelijk niets aan konden doen. Veilige uitspraken waarop we niet kunnen worden afgerekend door andere mensen.
Maar op het moment dat het gaat om belangrijke dingen in ons leven hebben we allerlei zekerheden ingebouwd. We laten geen ruimte aan God om ook maar enige input te hebben. Een oorzaak van dit probleem is dat we God zo ver van ons af hebben geduwd dat Hij van ons mag doen wat Hij wil doen maar wij hebben er niets mee te maken. We mogen niets van Hem eisen, we mogen alleen maar wat opperen en God zoekt maar uit wat Hij daar mee doet.
Op die manier kunnen wij met een gerust gewoon doorgaan met ons eigen leven zonder dat we het idee hebben dat we iets fout doen. Als God iets wil doen dan doet Hij dat toch wel. Wij kunnen daarom gewoon op onze strijdwagens en paarden vertrouwen.
Maar dat is juist waar David zich tegen verzet, juist het vertrouwen op wat logisch is vanuit menselijk denken, is wat hij niet wil doen. Want in een gevecht is het juist logisch om te vertrouwen op strijdwagens en paarden, dat is wat het verschil kan maken in het gevecht. Maar voor David is het enige logische om te vertrouwen op Zijn God. De God die werkelijk het verschil maakt in het leven.
En het is tijd dat wij dat ook gaan geloven, God maakt het verschil in ons leven, niet onze studie, niet onze ouders, niet de plek waar wij geboren zijn. En daarom moeten wij in alles vertrouwen op een God die heel dicht bij ons betrokken is. Hij is zelfs betrokken bij ons dagelijks brood. En dat moet voor ons christen het meest logische zijn.