20 Om deze reden dan heb ik u bij mij geroepen: om u te zien en met u te spreken, want om de hoop van Israël heb ik deze boeien om. (Handelingen 28:20)
Op meerdere plekken in de bijbel kunnen we lezen over de liefde die Paulus had voor zijn volk. Elke keer als hij met de joden in aanraking komt, wil hij zo graag laten zien wat God hem heeft geopenbaard over het volk Israël. Hij wil zo graag dat men het evangelie ook accepteert zoals hij het heeft geaccepteerd.
Vele van ons hebben misschien wel een beetje patriottisme? Dat komt vooral naar boven als we succes hebben met het Nederlands elftal of op de olympische spelen. Maar dat heeft niets te maken met deze liefde die Paulus heeft voor zijn volk. Het zijn zijn broeders en zusters en hij wil niets liever dat zij ook onderdeel worden van het evangelie dat Jezus bracht.
Paulus heeft een stap gezet in het leven waarvan hij overtuigd is dat het de stap van God is. En zijn ervaringen bevestigen elke keer weer dat het werkelijk Gods werk is in zijn leven. En dat brengt alleen nog maar meer enthousiasme in zijn leven voor dit evangelie. En als hij dan toch op zo’n heerlijke geloofsreis is wil hij dat zijn broeders en zusters dit met hem mogen ervaren.
Het zou helemaal niet verkeerd zijn als wij Nederlanders ook deze liefde zouden hebben voor onze broeders en zusters. Zouden wij in de boeien willen zitten voor onze buren?
Dit is een liefde die verder gaat dan patriottisme, dit gaat niet om de trots van Nederland, dit gaat om de zaligmaking van de mensen waarmee wij zoveel delen. Dezelfde taal, dezelfde geschiedenis, dezelfde cultuur en ga zo maar door. Laten we dit als kerk serieus nemen en vol van gebed zijn voor het Nederland waarin wij leven. Laten we net zo hongerig zijn voor het evangelie in de harten van de mensen die wij liefhebben.