3 En terwijl hij onderweg was, gebeurde het dat hij dicht bij Damascus kwam. En plotseling omscheen hem een licht vanuit de hemel, 4 en toen hij op de grond gevallen was, hoorde hij een stem die tegen hem zei: Saul, Saul, waarom vervolgt u Mij? 5 En hij zei: Wie bent U, Heere? En de Heere zei: Ik ben Jezus, Die u vervolgt. Het is hard voor u, met de hielen tegen de prikkels te slaan. 6 En hij zei, bevend en verbaasd: Heere, wat wilt U dat ik doen zal? En de Heere zei tegen hem: Sta op en ga de stad in en daar zal u gezegd worden wat u moet doen. 7 En de mannen die met hem meereisden, stonden sprakeloos, want zij hoorden wel de stem, maar zagen niemand. (Handelingen 9:3-7)
De manier waarop Jezus en Saulus tegen elkaar praten is alsof ze elkaar al jaren kennen. En dat geeft heel duidelijk weer hoe Saulus in zijn geloof stond. Hij was misschien op de verkeerde weg, maar hij was wel bezig met het juiste hart. Hij was werkelijk God aan het dienen en de reden dat hij op weg was naar Damascus was omdat hij er werkelijk van overtuigd was dat dit Gods verlangen was.
Een gedeelte in deze verzen is een beetje dubieus, in oudere Griekse manuscripten komt de uitspraak van Jezus over de prikkels niet voor. Ook de vraag van Paulus over wat hij moet doen is niet aanwezig in de eerste Griekse manuscripten. En toch maakt het niets uit, want het is duidelijk wat hier gebeurd, hoe hard Saulus er ook aan trekt, God heeft een ander plan met zijn leven.
En daarom is de uitspraak van Jezus over de prikkels helemaal niet zo’n slechte uitleg. Want op het moment dat we God echt willen dienen en we de verkeerde kant opgaan zullen we tegen een muur aanlopen. Een muur die God daar neerzet zodat we de juiste kant oplopen.
God dienen geeft ons niet gelijk het recht om alles te weten. God dienen moet beginnen bij blind vertrouwen ook al weten we helemaal niets. God dienen begint bij de eerste stap vooruit en dan zal God ons vanzelf de juiste weg op helpen. En soms moet dat net zo radicaal als bij Saulus die ook radicaal de verkeerde kant op loopt, soms zit het in een klein signaal waarin God ons wil bijsturen.
En in dit radicale moment neemt Jezus hardhandig de touwtjes in handen. Nu is het even helemaal geen Saulus meer, maar alleen Jezus die de weg bepaalt waarop Saulus wandelt. Nu staat het leven van Saulus even stil. Laten wij daar ook naar leren luisteren. Soms ligt ons leven ook even op z’n gat, maar proberen we zo hard als we kunnen er aan te trekken omdat we het maar niet kunnen accepteren. Elke tegenslag in ons leven is een moment waarop we sterker kunnen worden in ons geloof. Laten we zo naar die momenten kijken en vooral niet in zak en as gaan zitten omdat we geen uitweg meer zien.