1 En Hij sprak ook een gelijkenis tot hen met het oog daarop dat men altijd moet bidden en niet de moed verliezen. (…) 6 En de Heere zei: Hoor, wat de onrechtvaardige rechter zegt. 7 Zal God dan geen recht doen aan Zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen, hoewel Hij hen soms lang laat wachten? 8 Ik zeg u dat Hij hun met spoed recht zal doen. Maar zal de Zoon des mensen, als Hij komt, wel het geloof op de aarde vinden? (Lukas 18:1,6-8)
Lukas begon dit gedeelte met te schrijven dat Jezus dit zegt om ons te bemoedigen. Hij wil dat we volharden en altijd blijven bidden. De gelijkenis moet daarbij helpen dat we inzien dat zelfs een onrechtvaardige rechter hoort naar het gebed van een weduwe, hoeveel te meer zal God niet luisteren naar ons gebed.
Maar wat is er van ons gebed geworden? Bidden wij ook werkelijk? Als we nu eens de volgende gebeden uit ons leven wegschrappen: voor en na het eten, tijdens de dienst of een andere religieuze samenkomst en tijdens een huiskring of bijbelstudie. Hoeveel gebed blijft er dan nog over?
Gebed is geen wondermiddel dat van een gewone samenkomst een geestelijke activiteit maakt. Gebed is een verlangen naar Gods handelen in ons leven of in onze gemeente. In gebed komen we voor de troon van God om Zijn aandacht op te eisen. En dat is waar Jezus het hier over heeft. Dat we hierin moeten volharden, dat we verlangen naar de interventie van God in ons leven.
Hebben we dit verlangen niet verloren? Wij hebben van gebed een ritueel gemaakt, het hoort er bij. Het is als spam in Gods email, het heeft geen waarde om Zijn aandacht op te eisen. De maaltijd beginnen zonder gebed voelt zo leeg, maar niet omdat we ook werkelijk op God gericht zijn, maar omdat het traditie is. Als Jezus zegt dat we altijd moeten bidden dan gaat het om gebed zoals deze weduwe naar de onrechtvaardige rechter ging.
Dat is gebed, dat is verlangen naar Gods handelen in ons leven. Is jouw gebed het waard om door God te worden gehoord? Het moet een gebed zijn dat inhoud heeft, dat het waard is om geopend te worden. Een gebed met een diep verlangen naar God om werkelijk aanwezig te zijn in ons leven. En daarin moeten we volharden, dat gebed moeten we niet verliezen.