21 En die slaaf kwam terug en berichtte deze dingen aan zijn heer. Toen werd de heer des huizes boos en zei tegen zijn slaaf: Ga er snel op uit naar de straten en stegen van de stad en breng de armen en verminkten en kreupelen en blinden hier binnen. 22 En de slaaf zei: Heer, het is gebeurd, zoals u bevolen hebt en nog is er plaats. 23 En de heer zei tegen de slaaf: Ga eropuit naar de landwegen en heggen en dwing hen binnen te komen, opdat mijn huis vol wordt. 24 Want ik zeg u dat niemand van die mannen die genodigd waren, mijn maaltijd proeven zal. (Lukas 14:21-23)
Een simpel voorbeeld van een moeder die een uur in de keuken heeft gestaan om het avondeten te koken. Ze heeft net vandaag nog eens extra haar best gedaan en er iets speciaals van gemaakt. De echtgenoot belt op dat hij op het werk blijft eten, want er is een spoedklus bij gekomen. En één voor één laten de kinderen aan moeders weten dat ze iets anders hebben of later het eten wel even in de magnetron opwarmen.
Ze had het in de ochtend nog gevraagd aan iedereen en toch zit ze daar moederziel alleen aan de gedekte tafel met het lekkere eten. Zo moeten we dit lezen maar dan nog extremer. Want het gaat hier niet om zomaar een maaltijd, het gaat het hier om de Koningsmaaltijd. De maaltijd die elke maaltijd te boven gaat en dat niet alleen het gaat alles in het leven te boven.
God heeft alles gegeven, Hij heeft zelfs Zijn Zoon aan het kruis laten nagelen, zodat Israël samen met hun vader Abraham aan deze tafel mogen aanzitten. En dat is natuurlijk wat Jezus hier duidelijk wil maken. Zij zijn die genodigden, zij zijn het die de Vader als eerste heeft uitgekozen om voor eeuwig met Hem te zijn. Maar ze hebben laten zien dat ze te druk zijn met hun eigen plannen, ze willen nog helemaal niet aanzitten.
En wij zouden nu kunnen denken dat wij die zwervers zijn die de slaaf moest gaan roepen. Maar kijkt uit, want dan zouden we zomaar de boodschap van Jezus over het hoofd zien. Want de boodschap van Jezus gaat niet over de genade van God, het gaat over de prioriteiten die wij hebben in ons leven en die prioriteiten moeten ondergeschikt zijn aan de prioriteiten van God. God gaat Zijn eigen weg en daar kunnen wij niets anders aan doen dan Hem daarin volgen.
De man dacht vroom te zijn met zijn opmerking: ‘Zalig die aan de tafel zitten.’ Maar Jezus laat zien dat het allemaal niet zo logisch is. De beslissingen die God neemt volgen niet ons menselijk denken. En dat is de boodschap van Jezus, wij moeten onze prioriteiten onderhevig maken aan de prioriteiten van onze Koning. En dat is ook de boodschap voor ons heidenen. Denk niet te snel dat wij die zwervers zijn en wij dus wel aan die tafel zitten, God beslist.