Wees niet verwonderd

Lukas 7

9 Toen Jezus dit hoorde, verwonderde Hij Zich over hem, en Hij keerde Zich om en zei tegen de menigte die Hem volgde: Ik zeg u: Ik heb zelfs in Israël zo’n groot geloof niet gevonden. 10 En toen zij die gestuurd waren, in het huis teruggekeerd waren, vonden zij de zieke slaaf gezond. (Lukas 7:9-10)

In dit verhaal over de hoofdman, wat is het normale moment dat mensen zich zouden verwonderen? Vers 10. De genezing van de zieke slaaf. In een ander evangelie wordt benadrukt dat de slaaf op dat specifieke moment genezen was. En wij willen dat zo graag benadrukken, want daarmee willen we aangeven hoe machtig onze God is. Maar waarom zouden wij ons verwonderen bij vers 10 als Jezus Zich verwonderde in de verzen er voor?

Voor Jezus is de genezing meer dan normaal, het is voor Hem geen ‘wonder’ dat het gebeurde, Hij kent Zijn Vader. En natuurlijk als wij nieuwe christenen zijn dan mogen wij ons best verwonderen over een wonder dat God doet in ons leven. Maar moet er niet een moment komen dat een wonder voor ons geen verwondering meer is, omdat wij weten dat het God is die het doet en wij weten dat Hij het zo graag wil doen.

Jezus verwonderde zich over deze hoofdman, want deze hoofdman heeft meer geloof dan welke kind van Abraham dan ook die op dat moment leefde. En deze verwondering is eigenlijk een aanklacht, een aanklacht naar deze kinderen. Want zij zouden juist vol moeten zijn van dit geloof, zij zouden juist naar Jezus moeten komen met deze overtuiging.

De verwondering van Jezus bij het geloof van deze hoofdman en de verwondering van ons christenen bij een wonder is eigenlijk om te treuren. Want het laat zien hoever de mens eigenlijk is verwijderd van God. Dat een heiden meer geloof heeft dan het volk van God en dat wij ons verbazen en verwonderen als God Zijn macht laat zien, het laat zien dat wij God niet kennen voor Wie Hij werkelijk is.

12 Toen Petrus dat zag, antwoordde hij het volk: Israëlitische mannen, waarom verwondert u zich hierover, of waarom kijkt u ons zo doordringend aan, alsof wij door onze eigen kracht of godsvrucht hebben bewerkstelligd dat deze man nu loopt? (Handelingen 3:12)

Natuurlijk een beginnende verwondering is goed, we leren God kennen. Maar als Johannes en Petrus zich nog steeds hadden verwonderd over de genezing van de lamme man in de tempelpoort dan hadden ze Jezus niet leren kennen voor Wie Hij werkelijk is. Dan hadden ze zich moeten schamen.

Deze slaaf was genezen en zo was het, dat is onze God. En dat het deze ene hoofdman, deze heiden moet zijn die zo’n groot geloof heeft moet ons beschamen en ons tot voorbeeld zijn. Wij dienen de levende God van hemel en aarde en niets is Hem onmogelijk en Hij wil altijd meer dan wij willen. Wees niet verwonderd.

This entry was posted in 42 Lukas. Bookmark the permalink.