61 En ze zeiden tegen haar: Er is niemand in uw familie die die naam draagt, 62 en zij gebaarden naar zijn vader hoe hij wilde dat het genoemd zou worden. 63 En nadat hij om een schrijftafeltje gevraagd had, schreef hij de woorden: Johannes is zijn naam. En zij verwonderden zich allen. 64 En onmiddellijk werd zijn mond geopend en zijn tong losgemaakt; en hij sprak en loofde God. (Lukas 1:61-64)
Probeer jezelf eens in Zacharias te verplaatsen. Na het nieuws van de engel en het ongeloof dat hij uitte kon hij niet meer praten. Natuurlijk heeft hij gecommuniceerd, maar hij had een hoop tijd om na te denken. Na te denken over het leven, na te denken over Gods werk. En nu is Gods woord vervuld en kan hij het zien met eigen ogen.
Naar mate de dag dichterbij kwam moet hij meer gefrustreerd geweest zijn over het feit dat hij niet kan praten. En nu komen de buren ook naar hem toe om zeker te weten wat de naam is van deze baby. Maar nu is het tijd, nu is niet langer ongeloof in zijn hart wat er spreekt, nu is het geloof dat in zijn hart leeft. Geloof in wat God heeft gedaan en wil doen met het leven van Johannes.
Soms zou onze mond ook gesloten moeten zijn. Dat we even geen onzin kunnen praten, even op onze plek worden gezet dat het God is die ons gemaakt heeft en weet wat Hij doet. En als onze mond dan open gaat kunnen we niets anders dan God prijzen en loven. Niet omdat Hij ons forceert, maar omdat wij niets anders kunnen doen dan erkennen dat Hij goed is alles wat Hij doet.
En dat moest Zacharias leren. Even niet meer het denken van deze wereld vermengd met onze religie, even alleen Gods werkelijkheid in ons leven. De buren kunnen daar niets aan doen, zij wisten niets anders dan de cultuur, maar voor Zacharias was het nu duidelijk, Gods werkelijkheid is de werkelijkheid waarin we sterk staan.
En die werkelijkheid schreef hij op. En deze getuigenis van geloof opende zijn mond en hij kon niets anders dan God loven en prijzen.
Laten wij onze mond ook eens dicht houden. Laten wij ook eens luisteren naar wat God ons vertelt en niet wat onze omgeving ons vertelt. Bij Zacharias was het geforceerd, maar wij zouden er naar moeten verlangen om net als Zacharias op onze plek te worden gezet. Want dan is het alleen geloof dat zal spreken in ons leven.
Zacharias getuigenis is op het moment dat Hij schrijft dat de naam Johannes is. Een getuigenis naar God toe dat hij nu Gods woord wel serieus neemt. Een getuigenis dat spreekt en onze mond zal openen om God werkelijk te loven en te prijzen.