Goede voornemens: hoop

1 Johannes 3

1 Zie, hoe groot is de liefde die de Vader ons gegeven heeft: dat wij kinderen van God worden genoemd. Daarom kent de wereld ons niet, omdat zij Hem niet kent. 2 Geliefden, nu zijn wij kinderen van God, en het is nog niet geopenbaard wat wij zullen zijn. Maar wij weten dat, als Hij geopenbaard zal worden, wij Hem gelijk zullen zijn; want wij zullen Hem zien zoals Hij is. 3 En ieder die deze hoop op Hem heeft, reinigt zich, zoals Hij rein is. (1 Johannes 3:1-3)

Een levend geloof hebben is deze hoop in ons hart hebben. Dat betekend dat deze hoop de drijfveer voor ons leven is. Het nieuwe jaar komt er aan, we maken plannen, we hebben goede voornemens. We willen graag wat ruimer in ons geld zitten, we willen graag wat meer tijd met ons gezin doornemen.

Maar zijn we ook bezig met deze hoop waar Johannes over schrijft? Want deze hoop kan een hele sterke motor worden voor ons leven hier op aarde. Als deze hoop in ons leeft, dan veranderd onze focus naar het eeuwige leven. Het eeuwige leven dat wij nu al hebben ontvangen.

Deze hoop is meer dan hopen op de jackpot van een loterij, deze hoop is een vast geloof in iets waar we 100% van overtuigd zijn. We hopen op de komst van Jezus, we hopen op de voleinding van het plan van God. We hopen op de werkelijkheid van het eeuwige leven in ons leven.

Dit is hopen op dat wat we nog niet kunnen zien, maar waar we van weten dat het er aan zit te komen. Zoals de 10 maagden met hun lampen zaten te wachten op de bruidegom, zo verwachten wij de bruidegom Jezus. En als Hij dan komt dan zijn wij er klaar voor, want wij hadden deze hoop werkelijk in ons leven.

Als wij werkelijk deze hoop in ons leven hebben, dan maken wij onszelf rein. Wij maken ons klaar voor de komst van Jezus. Deze hoop moet een drijfveer worden elke dag van ons leven. Deze hoop moet ons sterk maken om op Hem gericht zijn in alles wat we doen.

Hebben we deze hoop in ons leven, verlangen we werkelijk naar het nieuwe leven dat God voor ons heeft?

This entry was posted in 62 1 Johannes. Bookmark the permalink.