19 Toen het nu avond was op die eerste dag van de week en de deuren van de plaats waar de discipelen bijeenwaren, uit vrees voor de Joden gesloten waren, kwam Jezus en Hij stond in hun midden en zei tegen hen: Vrede zij u! 20 En nadat Hij dit gezegd had, liet Hij hun Zijn handen en Zijn zij zien. De discipelen dan verblijdden zich toen zij de Heere zagen. (Johannes 20:19-20)
Jezus staat daar voor hen in levende lijve, als bonus laat Hij ook nog Zijn wonden zien. Hij is het echt, ze hoeven nergens aan te twijfelen. En dat doen ze dan ook niet meer. Ze zijn vol van blijdschap als ze Jezus zien en Zijn wonden. Het is alsof de ogen open gaan en ze zien de werkelijkheid van het evangelie. Jezus kwam werkelijk doen wat Hij hen had verteld.
Vrede (of harmonie) is het tegenovergestelde van onvrede met elkaar hebben. Vrede betekend zoiets als eenheid met elkaar hebben. Jezus wenst de discipelen rust toe, ze hoeven niet voor hun eigen rechten te vechten, ze mogen gerust zijn in wie ze zijn en Wie Hij is in hun leven.
Vrede hebben in ons leven betekend niet te hoeven vechten voor onze rechten, ons niet hoeven te profileren in deze wereld. Nu Jezus Zichzelf heeft geopenbaard aan de discipelen kunnen ze gerust zijn. Ze mogen met vrede in hun hart leven, omdat er niets in deze wereld is waar hun hart voor hoeft te vechten.
Het sterven van Jezus had de discipelen weer teruggegooid in het diepe van deze wereld. De onzekerheid, het gevecht voor een plek op de sociale ladder. Ze waren niet langer meer onder de vleugels van Jezus alles wat ze hadden scheen heen weggenomen te zijn. Ze hadden elkaar nog, maar wie gaf hen de leiding, in wie konden ze rustig vertrouwen.
Jezus komt om vrede te brengen in ons gedachten, in ons leven. We hoeven niet meer te vechten, we hoeven ons leven niet meer waar te maken, Jezus is onze kracht geworden. De vrede die Jezus geeft is werkelijke vrede, de rust van Zijn bescherming.