15 De vrouw zei tegen Hem: Mijnheer, geef mij dat water, opdat ik geen dorst meer zal hebben en niet hier hoef te komen om te putten. 16 Jezus zei tegen haar: Ga heen, roep uw man en kom hier. 17 De vrouw antwoordde en zei tegen Hem: Ik heb geen man. Jezus zei tegen haar: U hebt terecht gezegd: Ik heb geen man, 18 want vijf mannen hebt u gehad en die u nu hebt, is uw man niet; dat hebt u naar waarheid gezegd. (Johannes 4:15-18)
Wat zijn wij daar een ster in, om de schuld van een probleem altijd ergens anders te leggen. Maar als we echt het probleem onder de loep durven te leggen komen we uiteindelijk toch altijd bij onszelf uit. We kunnen altijd alles de schuld geven, maar wij zijn degene die controle hebben over ons eigen leven, wat andere mensen ook doen.
Deze vrouw had haar eigen probleem, ze was een buitenbeentje in de stad. Ze heeft al verschillende partners gehad, maar nog nooit de vrede gevonden waar ze naar zocht. De problemen ging ze uit de weg door overdag water te halen waardoor ze niet in contact hoefde te komen met andere vrouwen. Dat probleem dacht ze nu opgelost te hebben met het levende water.
Maar Jezus legt de vinger bij het echte probleem. Jezus komt niet in ons leven zodat Hij onze omstandigheden optimaal kan maken, Hij komt in ons leven om ons leven optimaal te maken. Dat wij van binnen verlost worden van elk probleem in ons.
Ons probleem ligt nooit bij de omstandigheden, ons probleem is hoe wij tegen de omstandigheden aankijken. We moeten stoppen met het wijzen van onze vinger naar andere mensen of omstandigheden. We moeten ons richten op ons eigen leven, welk probleem leeft er in ons hart.
Ik heb het hier niet over de psychologie waarbij we ons verleden gaan ontrafelen. Ik heb het over onze trots die altijd gelijk heeft en niet wil inzien dat Jezus in ons leven moet komen om het te veranderen en te vernieuwen. Wij moeten dit levende water vragen aan Jezus en Hij zal het geven.