21 En zij vroegen hem: Wat dan? Bent u Elia? En hij zei: Ik ben het niet. Bent u de profeet? En hij antwoordde: Nee. 22 Zij zeiden dan tegen hem: Wie bent u, opdat wij antwoord kunnen geven aan hen die ons gestuurd hebben; wat zegt u van uzelf? (Johannes 1:21-22)
Johannes was bijzonder genoeg om een gevaar te zijn voor de zittende religieuze leiders. Zij wilden maar wat graag weten waar ze mee te maken hebben. Want dan weten ze tenminste wat voor antwoord ze kunnen geven op deze vertoning. Want wie is Johannes de doper nu eigenlijk?
Voor een lange tijd waren er weinig tekenen van God. Er waren niet meer zoveel profeten of boodschappers van God. Johannes was dus echt een nieuw begrip voor deze mensen. De vraag die de leiders dus stellen is erg reeel maar toch is het de verkeerde vraag.
Het zou er niet om moeten gaan wie of wat deze man nu eigenlijk is, het zou moeten gaan om de boodschap die God wil vertellen. God gebruikt mensen om een boodschap te vertellen en in ons hart zal deze boodschap getoetst worden door de Heilige Geest.
Maar het probleem dat er nu leeft onder de christenen, net als toen met de religieuze leiders, is dat er wordt gekeken naar de boodschapper. Maar daar kwam Johannes niet voor, hij kwam om een boodschap te brengen. Het moest niet om hem draaien maar om zijn taak die hij heeft ontvangen.
23 Hij zei: Ik ben de stem van een die roept in de woestijn: Maak de weg van de Heere recht, zoals Jesaja, de profeet, gesproken heeft. (Johannes 1:23)
Zijn taak was om de mensen uit hun dagelijks (religieuze) ritueel te halen zodat ze konden nadenken over hun leven. Hij moest hen uit de tent lokken zodat zij klaar waren om Jezus te ontvangen. Hij maakte de weg klaar voor Jezus zodat het om Hem zou gaan draaien.
Als je echt zoekt naar de waarheid zul je hem vinden, vaak in de woestijn buiten je eigen leefomgeving. Misschien niet van de mensen van wie je het verwacht, maar laat het om de boodschap gaan en niet om de boodschapper.