19 En dit is het getuigenis van Johannes, toen de Joden priesters en Levieten uit Jeruzalem stuurden om hem te vragen: Wie bent u? 20 En hij beleed en ontkende het niet, maar hij beleed: Ik ben de Christus niet. (Johannes 1:19-20)
In onze tijd zou Johannes de doper zo voor gek worden verklaard en waarschijnlijk worden opgenomen in een gesticht. Maar gelukkig in zijn tijd werd hij wel serieus genomen. Ook door de mensen die kritisch tegenover hem waren. Zijn boodschap was namelijk een frisse wind die begon te waaien.
Johannes was dus een belangrijk figuur in het religieuze Israel. Zijn woorden werden gewogen ook nadat hij het veld had moeten ruimen. De schrijver Johannes neemt zijn getuigenis mee in deze brief in zijn doel om het verhaal van Jezus te vertellen.
Ik verlang er soms naar dat we allemaal van die gekken zijn zoals Johannes. Dat we maar een doel voor ogen hebben om de weg voor te bereiden voor de komst van Jezus. Dat we sterk staan in ons geloof en onze moraal om heilig te zijn voor God.
Johannes was daarin extreem in onze ogen, maar waarschijnlijk dacht Johannes daar helemaal niet aan. In zijn hart ging het alleen maar om zijn missie als voorbereider van het werk van Jezus. Niets meer en niets minder.
Johannes de doper had waarschijnlijk kunnen zeggen dat hij de Christus was. En de mensen hadden hem waarschijnlijk ook geloofd. Maar hij hield vast aan Zijn doel, dat Jezus meer zal worden. Waren we allemaal maar een Johannes, dat wij ons leven durven neer te leggen zodat Jezus meer wordt.
Voor mij is het duidelijk dat onze maatschappij er op gericht is dat we zelf beter worden. En als dat niet zo is dan horen we in een gesticht thuis. Kunnen we dit los laten?
19 En dit is het getuigenis van Johannes, toen de Joden priesters en Levieten uit Jeruzalem stuurden om hem te vragen: Wie bent u? 20 En hij beleed en ontkende het niet, maar hij beleed: Ik ben de Christus niet. (Johannes 1:19-20)
In onze tijd zou Johannes de doper zo voor gek worden verklaard en waarschijnlijk worden opgenomen in een gesticht. Maar gelukkig in zijn tijd werd hij wel serieus genomen. Ook door de mensen die kritisch tegenover hem waren. Zijn boodschap was namelijk een frisse wind die begon te waaien.
Johannes was dus een belangrijk figuur in het religieuze Israel. Zijn woorden werden gewogen ook nadat hij het veld had moeten ruimen. De schrijver Johannes neemt zijn getuigenis mee in deze brief in zijn doel om het verhaal van Jezus te vertellen.
Ik verlang er soms naar dat we allemaal van die gekken zijn zoals Johannes. Dat we maar een doel voor ogen hebben om de weg voor te bereiden voor de komst van Jezus. Dat we sterk staan in ons geloof en onze moraal om heilig te zijn voor God.
Johannes was daarin extreem in onze ogen, maar waarschijnlijk dacht Johannes daar helemaal niet aan. In zijn hart ging het alleen maar om zijn missie als voorbereider van het werk van Jezus. Niets meer en niets minder.
Johannes de doper had waarschijnlijk kunnen zeggen dat hij de Christus was. En de mensen hadden hem waarschijnlijk ook geloofd. Maar hij hield vast aan Zijn doel, dat Jezus meer zal worden. Waren we allemaal maar een Johannes, dat wij ons leven durven neer te leggen zodat Jezus meer wordt.
Voor mij is het duidelijk dat onze maatschappij er op gericht is dat we zelf beter worden. En als dat niet zo is dan horen we in een gesticht thuis. Kunnen we dit los laten?