De afgelopen vier overdenkingen gingen over dit gedeelte in Markus. Petrus die Jezus terecht wijst omdat Jezus een verkeerd beeld lijkt te scheppen over Zijn toekomst. Maar Jezus grijpt dit moment aan om duidelijk te maken hoe snel wij misleidt kunnen worden door goed klinkende leugens.
Het is misschien waanzin om te zeggen dat de duivel wacht op elk moment dat hij ons kan afleiden van de waarheid. Het is misschien waanzin om te denken dat we leven in een wereld geindoctrineerd door het kwaad. Het is misschien waanzin om te denken dat wij christenen in Nederland zover zijn gezonken in de modder van de leugen.
Of is het de realiteit dat wij liever uren achter de computer of de tv zitten te kijken naar de onzin van het kwaad dan dat wij de bijbel pakken en ons verdiepen in de waarheid? Is het de realiteit dat God pas belangrijk wordt als onze eigen eindtijd nadert? Het is de realiteit dat er geen liefde meer is in ons hart voor God. We zijn koud geworden omdat we andere ‘goede’ leugens na zijn gaan jagen.
33 maar Hij keerde Zich om en terwijl Hij Zijn discipelen aankeek, bestrafte Hij Petrus en zei: Ga weg achter Mij, satan, want u bedenkt niet de dingen van God, maar die van de mensen. (Markus 8:33)
Zou het zomaar kunnen zijn dat 90% van ons denken van deze wereld is? Zijn de dingen (ook die in de kerk) waar wij aan denken nog wel de dingen van God? Ik ben er van overtuigd dat wij zover zijn afgezakt dat ons denken niet meer dat van God is maar van het kwaad.
Dit kun je waanzin vinden, niet realistisch, maar lees de woorden van Jezus nog eens. Houden we als christen onszelf niet voor de gek door te denken dat wij echte christenen zijn? Leggen wij werkelijk ons leven neer voor het evangelie? Verliezen we ons leven zodat wij het kunnen terug krijgen in Jezus?