22 En Petrus nam Hem apart en begon Hem te bestraffen; hij zei: God zij U genadig, Heere, dit zal beslist niet met U gebeuren! (Matheus 16:22)
Een valkuil waar menig (misschien wel alle) Christen in valt. Wij willen Jezus graag even vertellen hoe het in elkaar zit, maar eigenlijk luisteren we daarin naar de leugens van de duivel. Bij Petrus hebben we gezien dat hij getuigt heeft van een waarheid die de meeste discipelen niet door hadden. Petrus was er van overtuigt dat Jezus de Messias is, de zoon van de levende God.
Nadat hij deze waarheid had uitgesproken, had Jezus hem verteld hoe bijzonder het is en dat de Vader hem dat heeft geopenbaard. Petrus had de waarheid, maar dat betekend niet dat hij de hele waarheid had. En daar gaat het bij ons ook fout. Wij kunnen zover gaan in onze waarheid dat we op een punt komen dat wij Jezus terecht gaan wijzen.
23 Maar Hij keerde Zich om en zei tegen Petrus: Ga weg achter Mij, satan! U bent een struikelblok voor Mij, want u bedenkt niet de dingen van God, maar die van de mensen. (Matheus 16:23)
Het enige verschil is dat wij Jezus niet naast ons hebben die ons even hard terecht kan wijzen. Wij kunnen doorgaan in de leugen die we hebben overgenomen van de leugenaar. Wij weten niet dat wij een struikelblok zijn voor Jezus.
In hoeverre is jouw geloof gebaseerd op wat de Vader je heeft geopenbaard? Durf je naar je eigen geloof te kijken en je af te vragen wat je zelf hebt verzonnen? Wat zou Jezus zeggen als hij bij jou was?
We kunnen zo overtuigd zijn van onze waarheid dat we Jezus daarin willen terecht wijzen. Maar durven we te luisteren naar Jezus als Hij Zijn waarheid wil vertellen?