19 Hij antwoordde: ‘Ik zal in mijn volle luister voor je langs gaan en in jouw bijzijn de naam HEER uitroepen: ik schenk genade aan wie ik genade wil schenken, en ik ben barmhartig voor wie ik barmhartig wil zijn. (Exodus 33:19)
God is soeverein, Hij heeft Zijn eigen plan. Als gereformeerden kunnen we er soms zo prat op gaan, de soevereiniteit van God. God heeft Zijn eigen wil of verlangen en daar kunnen wij niets aan veranderen. En dat klopt wel, maar daar kunnen we niet achter schuilen en het gebruiken als een excuus voor passiviteit.
De titel van vandaag is ‘God accepteren’. De manier waarop wij de soevereiniteit te pas en te onpas gebruiken moeten we afleren. Want in de werkelijkheid zijn wij degene die God in een hoekje drukken, want wij bepalen wat Gods soevereiniteit betekend. En dat is de fout die we maken en dus zijn wij eigenlijk degene die God helemaal niet accepteren zoals Hij werkelijk is.
Het vers in Exodus(aangehaald door Paulus in Romeinen) willen we graag gebruiken voor de uitverkiezing. Maar stel eens voor dat God dat helemaal niet bedoeld heeft met deze zin. Wat als Hij gewoon wil zeggen dat Zijn liefde groter is dan de onze. Dat wij niet net als de broer van de verloren zoon jaloers moeten zijn over wie God aanneemt als Zijn kinderen.
Want dat is het mooie van Gods soevereiniteit, wij bepalen niet hoe groot Zijn liefde is. En als ik kijk naar hoe Jezus de religieuze politiek van die tijd aanpakt, dan zie ik dat Hij de liefde van God wil openbaren aan de mensen die het nodig hebben, niet aan de mensen die God al in een hoekje hebben gedrukt. Jezus ging zijn eigen weg in de liefde van de Vader, Jezus is soeverein in Zijn daden.
21 Niet iedereen die “Heer, Heer” tegen mij zegt, zal het koninkrijk van de hemel binnengaan, alleen wie handelt naar de wil van mijn hemelse Vader. (Matheus 7:21)
Laten we stoppen achter de soevereiniteit van God te schuilen, maar laten we erkennen dat God werkelijk soeverein is. Dat Hij een eigen verlangen heeft, die niet is opgelegd door ons mensen. God is soeverein in Zijn verlangen naar ons. En daarom verlangt God naar mensen die het evangelie simpel houden (zie vorige overdenkingen) en handelen naar de wil van de Vader.
14 Toen Jezus dat zag, wond hij zich erover op en zei tegen hen: ‘Laat de kinderen bij me komen, houd ze niet tegen, want het koninkrijk van God behoort toe aan wie is zoals zij. (Markus 10:14)
Jezus wond zich op over het gedrag van de discipelen. Zij waren degene die wel even bepaalde wat Jezus dacht en verlangt. Maar zij wisten niet dat Jezus soeverein was in Zijn denken. Jezus verlangen was duidelijk anders en is nog steeds anders dan de meeste dogmatiek in de kerk. Het verlangen van Jezus is gewoon simpel tot Hem te komen als een kind, nederig en klein. Jezus verlangen is dat wij naast ons neerleggen ons eigen verheven verlangens en werkelijk het hoogste verlangen, de wil van de Vader te doen.