Op een ander moment zitten de discipelen ook in de boot maar nu zonder Jezus. Jezus was aan het bidden met de Vader (alleen). Nu is het vanachter onze computer erg makkelijk praten over een gebeurtenis lang geleden of in moeilijke situaties. Wat zouden wij doen, wat zou ons geloof echt doen in deze situatie.
Ik ben er van overtuigd dat Petrus geen moment aan de macht van Jezus heeft getwijfeld. Jezus heeft al zoveel wonderen gedaan en hier loopt Hij over het water voor hun ogen. Er was geen moment dat Petrus daaraan twijfelden zelfs niet toen hij zonk. En de meeste christenen twijfelen daar ook niet aan. Ze weten dat God almachtig is, ze weten dat Hij alles kan, wat Hij maar wil. Maar het gaat er om weten ze ook dat Hij het wil op het moment dat we het nodig hebben?
De reden dat Petrus zonk was dan ook niet het geloof wat God allemaal kan doen. Petrus twijfelde er op dat moment niet aan dat God het niet kon. Maar wat was sterker, het vertrouwen in God’s kracht en dat Hij Petrus wilde beschermen of de angst voor de omstandigheden. Daarom schreef ik in het begin, achter onze computer is het makkelijk praten. We weten allemaal dat God alles kan.
Maar op het moment dat we er voor staan, dat we moeten kiezen. Waar vertrouwen we dan op, op de almacht van God(die we echt wel weten), of de omstandigheden. Dan komt het werkelijke geloof naar voren. Dan moeten we beslissen wat ons werkelijk beweegt, welk geloof we werkelijk aanhangen. Niet de vrome woorden maar vertrouwen we echt op God in elk moment van ons leven.
En dan snap ik het bijbel gedeelte van gisteren beter. Dat elke test ons in geloof doet groeien. Achter onze computer groeien we niet, maar in het leven van elk moment, de beslissingen die we maken, daarin moeten we groeien. Hoe klein de beslissing ook is, laten we de afhankelijkheid in God zoeken. Laten we groeien in geloof en het vasthouden.