17 Laat in U vrolijk en verblijd zijn
allen die U zoeken;
laat wie Uw heil liefhebben, voortdurend zeggen:
De HEERE is groot!
18 Ík ben wel ellendig en arm,
maar de Heere denkt aan mij.
U bent mijn Helper en mijn Bevrijder;
mijn God, wacht niet langer! (Psalm 40:17-18)
Het leven met God is niet bedoeld als een saai leven waarin we allemaal beperkingen krijgen opgelegd. Zo heeft God het leven nooit bedoeld. En dat weet David en ondanks de ellende waarin hij zit weet hij dat nog steeds. En dat komt samen in deze twee verzen.
Hij noemt zichzelf ellendig en arm, maar zijn kracht zit hem in de Heere die aan hem denkt. Nu zal de wereld zeggen: wat heb je daar aan? Maar als je God kent zoals David Hem kent dan is dat meer dan genoeg. Want David weet dat God zijn bevrijder is, God is zijn helper.
Maar wat maakt het leven van veel christenen nu saai? Is het omdat wij niets mogen en de wereld alles doet wat ze willen? Zijn wij beperkt in de leuke dingen? En deze vragen zijn nu precies de fout die we maken, want wij laten ons door de wereld definiëren wat leuk is en dat is de slechtste bron van leuke dingen.
Er is een blijdschap en vreugde die van God komt en die is verre van saai. Maar als wij almaar blijven zoeken naar een surrogaat blijdschap die op de wereld lijkt zullen we nooit de vreugde in God vinden. We moeten met een blanke lei beginnen en zoeken naar het koninkrijk van God. En als we die zoektocht echt serieus nemen zullen we het echte leven vinden.
En daar is een vreugde en een blijdschap die in God is. Een blijdschap die de volgende dag niet voorbij is. Een blijdschap die geen kick nodig heeft maar constant de kracht wordt van ons leven. En wie anders kan ons dat het beste laten zien dan David die in de put zit maar het geloof in God niet verliest. Hij heeft die blijdschap ervaren en weet dat die vreugde alleen maar dieper wordt als we op Hem blijven vertrouwen.