27 Toen nu de veertiende nacht aangebroken was, terwijl wij in de Adriatische Zee heen en weer gedreven werden, vermoedden de zeelieden midden in de nacht dat er land dichter bij hen kwam. 28 En zij wierpen het dieplood uit en peilden twintig vadem, en na iets verder gevaren te zijn, wierpen zij weer het dieplood uit en peilden vijftien vadem. 29 En omdat zij vreesden dat zij ergens op rotsachtige plaatsen terecht zouden komen, wierpen zij vanaf het achterschip vier ankers uit, en wensten dat het dag werd. 30 Maar toen de zeelieden probeerden van het schip te vluchten en de sloep in zee neerlieten, met als voorwendsel dat zij de ankers uit het voorschip zouden uitwerpen, 31 zei Paulus tegen de hoofdman en de soldaten: Als zij niet in het schip blijven, kunt u niet gered worden. 32 Toen kapten de soldaten de touwen van de sloep en lieten hem in zee vallen. (Handelingen 27:27-32)
Nu beginnen ze Paulus serieus te nemen, Paulus is niet zomaar een gevangene die naar Rome gebracht moet worden, er is iets bijzonders met hem aan de hand. En op het moment dat de zeelieden zich realiseren dat Paulus wel eens gelijk zou kunnen hebben proberen ze er vandoor te gaan. Gelukkig voor hen steekt Paulus daar een stokje voor, want daardoor mogen ze er zeker van zijn dat ze het er levend van afbrengen.
We mogen weten dat de geschiedenis van deze wereld er ook zo uit zal zien. Alles zal alleen maar heftiger worden totdat men op het punt komt dat men wanhopig wordt. We kunnen het in het bijbelboek Openbaringen lezen, de geschiedenis zal zich langzaam vullen met rampen van allerlei aard. Er komt een tijd dat men echt geen uitweg ziet, zelfs de wetenschap niet.
Maar net als bij Paulus zal het voor de kerk er anders uit zien. Het klinkt misschien raar, maar zoals Paulus hier aan het werk is, zo zal de kerk ook sterk moeten staan in de storm. Want net als bij Paulus hebben wij een God die bij ons betrokken is. Wij hoeven niet wanhopig te kijken naar wat er gaat gebeuren met de wereld, wij mogen vol vertrouwen op God de toekomst vredig verwachten.
Want Jezus heeft ons gewaarschuwd, Hij heeft de kerk voorbereid op de tijd die gaat komen. Wij mogen weten dat alles wat zo zeker lijkt zal worden losgeschud en mensen zullen geen houvast meer hebben. Maar wij die hopen op Jezus en Zijn heerschappij, mogen weten dat niets de kerk zal kunnen scheiden van de liefde van God.
De kerk wordt niet minder belangrijk, ook al wil men de scheiding van kerk en staat. De kerk wordt nu misschien niet zo serieus genomen, maar er een komt tijd dat de kerk de enige veilig haven is in deze wereld. Laten wij net als Paulus blijven kijken naar het werk van Jezus en blijven zoeken naar de weg die Hij wil gaan en er op vertrouwen dat Hij ons leidt.