27 Maar Barnabas nam hem onder zijn hoede, bracht hem naar de apostelen en vertelde hun hoe hij onderweg de Heere gezien had, dat Hij tot hem gesproken had en hoe hij in Damascus vrijmoedig gesproken had in de Naam van Jezus. 28 En hij ging in Jeruzalem met hen in en uit. 29 En hij sprak vrijmoedig in de Naam van de Heere Jezus; ook sprak en redetwistte hij met de Griekssprekenden, maar die probeerden hem te doden. 30 Maar toen de broeders dit te weten kwamen, brachten zij hem naar Caesarea en stuurden hem vandaar weg naar Tarsus. (Handelingen 9:27-30)
Blijkbaar wist Barnabas wel wat er zich in Damascus had afgespeeld. En hij neemt Saulus mee naar de apostelen om hen er van te overtuigen dat Saulus geroepen is door Jezus. Het moet de apostelen meer en meer duidelijk worden dat Jezus nog steeds de leiding heeft. In die zin is er niet veel veranderd na het afscheid van Jezus, Jezus is nog steeds hun heer en Hij bepaalt de weg die men moet gaan.
Dit moeten wij ook weten, Jezus is vandaag nog steeds het hoofd van de kerk. Niet de paus, niet de pkn, zelfs niet de dominee of voorganger, Jezus is het hoofd. En Hij bepaalt nog steeds welke weg we als gemeente moeten bewandelen. Dat wij soms of misschien vaak ongehoorzaam zijn heeft daar niets aan veranderd.
En dat moet voor mensen die Jezus echt willen volgen een hele grote geruststelling zijn. Want soms raken we zo ontmoedigd als we de kerk van vandaag zien. Het lijkt zo ver weg van wat we in dit Bijbelboek lezen. Maar net als in de tijd van Saulus, is Jezus in onze tijd nog steeds op zoek naar mensen zoals Saulus die het werk van de Vader willen doen. Er zijn ook mensen waar nooit een boek over geschreven zal worden die net als Saulus Jezus volgen.
De apostelen accepteren Saulus en ze hebben een goede tijd samen. En dat is ook iets wat de kerk moeten leren, tijd doorbrengen met elkaar. We zijn geroepen om een familie te zijn, geroepen om samen tijd door te brengen in gebed, maar ook in andere delen van ons leven. Alleen zo zal er echt eenheid kunnen ontstaan tussen christenen. Door zo geïsoleerd te leven zoals wij in het westen doen hebben we geen echte eenheid.
Maar ook hier komt een einde aan deze tijd van verbondenheid, want ook hier is Saulus niet geliefd. Mensen zien hem liever dood dan levend en de gemeente besluit om Saulus ergens anders heen te sturen. Want Saulus tijd was nog niet gekomen.