16 Daarom zal ik haar meelokken naar de woestijn en dan tot haar hart spreken. (Hosea 2:16)
Gisteren heb ik beschreven hoe Hosea vanuit het hart van God profeteerd. Hij laat zien hoe gefrustreerd God is met Israel en dat God daarom de zegeningen wegneemt. En de enige reden voor het wegnemen van de zegeningen is dat God naar Israel verlangt met een diepe jaloezie. Dit moet ons hart raken als we dit lezen.
En dan in vers 16 keert het verhaal zich om. God heeft genoeg veroordelingen uitgesproken over Israel, het is genoeg geweest. Gods liefde wordt sterker en sterker naarmate Hij meer tot Israel praat. Gods hart brand zo met verlangen en is zo jaloers voor Israel en hier roept Hij het uit; ‘Ik lok jullie mee in de woestijn….’
De woestijn spreekt van leegte, geen afleiding, volledige afhankelijkheid. Toen Israel uit Egypte werd geleid kwamen ze in de woestijn terecht. Ze moesten leren volledig afhankelijk te zijn van God. En dat is wat God hier wil doen, ze uit de dagelijkse sleur trekken naar de woestijn. Afhankelijk van Hem in alles zodat ze zich volledig op Hem richten.
18 Dan, op die dag – spreekt de HEER –, zul je zeggen: ‘Jij bent mijn man,’ en daarbij is geen wanklank meer te horen. (Hosea 2:18)
Er is niet aan te twijfelen dat God spreekt in termen van liefde, Hij verlangt er naar dat ze in een liefdesrelatie leven. Dat God niet meer een heerser is maar als een echtgenoot die voor hen zorgt en hen lief heeft. En in alles wat we in de bijbel lezen als we dit hart van God zien dan zullen we het veel beter begrijpen.
19 De namen van de Baäls zul je niet meer in de mond nemen, ze zullen niet langer worden gehoord. (Hosea 2:19)
God wil alle afleiding wegnemen, Hij wil alles wat niet goed is uit ons leven halen. Zoals Hij geen compromisse wil in Zijn heiligheid zo zal Hij ook nooit een compormisse stellen in Zijn liefde voor ons. Hoe diep laat God zich in het hart kijken. Dit is ZIJN verlangen, dat wij weg zijn van deze wereld en compleet afhankelijk zijn van Hem.
22 Mijn vrouw zul je zijn, want ik beloof je trouw, en jij zult de HEER toegewijd zijn. (Hosea 2:22)
Ik kan er niets meer aan toevoegen. Deze verzen zijn zo duidelijk het hart van God, ze spreken zo duidelijk de diepe passie van de Vader over ons uit. Kunnen we hier niet op antwoorden, kunnen we niet leven in afhankelijkheid van Hem?