14 En het hoofd van de synagoge, die verontwaardigd was dat Jezus op de sabbat genas, antwoordde en zei tegen de menigte: Er zijn zes dagen waarop men moet werken. Kom dan daarop en laat u genezen, maar niet op de dag van de sabbat. 15 De Heere dan antwoordde hem en zei: Huichelaar, maakt niet ieder van u op de sabbat zijn os of ezel van de voederbak los en leidt hem weg om hem te laten drinken? 16 En moest dan deze vrouw, die een dochter van Abraham is en die de satan, zie, nu achttien jaar gebonden had, niet losgemaakt worden van deze band op de dag van de sabbat? 17 En toen Hij dit zei, stonden al Zijn tegenstanders beschaamd en de hele menigte was blij om alle heerlijke dingen die door Hem gebeurden. (Lukas 13:14-17)
De leider van de synagoge moet even wat recht zetten, want zo kan het niet langer. Dit is niet de plek en de tijd om naar Jezus te komen voor genezing. Wat een voorbeeld van leiderschap, want dit is zijn verantwoordelijkheid en die verantwoordelijkheid neemt hij heel serieus. Opmerkelijk is dat hij zich niet tot Jezus richt, maar tot de mensen in de synagoge. Hij wil duidelijk hebben dat in deze synagoge de regels tot in de details zullen worden gehoorzaamd.
Wat hebben we van religie gemaakt, het is zo statisch geworden, zo afstandelijk. Als we de religieuze discussies horen, dan gaat het om een interpretatie van bijbel verzen, het gaat over hoe wij zo veel mogelijk kunnen genieten van de wereld zonder dat wij ons schuldig hoeven te voelen. Maar de woorden van God zijn geen naslagwerk om te bestuderen. De woorden van God moeten ons openbaren wat er in Zijn hart leeft.
En dat is wat we hier zien gebeuren. De leider van de synagoge wordt voor zijn eigen ‘gemeente’ te kijk gezet. Hij wordt er op gewezen hoe hypocriet het is wat hij zegt. Voor hem zijn het regels en heeft het niet met Gods verlangen te maken. Is het juist niet mooier dat op deze rustdag God Zijn liefde laat zien en genezing brengt?
Hoe vaak hebben wij christenen niet de discussie over de zondagsrust? Vooral de kinderen met hun ouders, ze willen meer vrij zijn. Maar dit vers moeten we niet gebruiken in zo’n discussie, want het is niet de boodschap van Jezus. Jezus geeft hier geen les over de zondagsrust of de sabbat, Jezus geeft hier een les over Gods hart.
Wij met ons analytisch denken kunnen zo kortzichtig worden met de woorden van God. Zonder het hart er van te begrijpen proberen we Gods regels te implementeren. Achter elk woord van God zit een hartverlangen voor het beste voor ons leven. Elk woord dat God spreekt is om ons te brengen op een plek van vrede en liefde in Hem. Maar als wij die woorden gaan lezen en het zo proberen te interpreteren dat wij er wel mee kunnen leven begrijpen we Gods hart niet.
Laten we de woorden van God lezen en luisteren naar Zijn hart. Wat is Zijn verlangen. En daarom kunnen we die woorden nooit lezen zonder de Heilige Geest. Want zonder de Geest zullen we nooit Gods hart kunnen lezen.