22 Het gebeurde op een van die dagen dat Hij met Zijn discipelen aan boord van een schip ging. En Hij zei tegen hen: Laten wij overvaren naar de overkant van het meer. En zij voeren weg. 23 Toen zij voeren, viel Hij in slaap. En er viel een stormwind neer op het meer, en hun schip liep vol water en zij waren in nood. 24 Zij gingen naar Hem toe, wekten Hem en zeiden: Meester, Meester, wij vergaan! Toen stond Hij op en bestrafte de wind en de golven. En ze gingen liggen en er kwam stilte. 25 Hij zei tegen hen: Waar is uw geloof? Maar zij waren bevreesd en verwonderden zich, en zij zeiden tegen elkaar: Wie is Deze toch, dat Hij ook de winden en het water bevel geeft en ze Hem gehoorzaam zijn? (Lukas 8:22-25)
Een mooi zondagsschoolverhaal, maar met een hele volwassen boodschap. De boodschap die uit deze verzen wordt gehaald is vaak in de trend van de almacht van God, de grootsheid van het werk van Jezus. Want zelfs de winden en het water luisteren naar wat Jezus zegt. En natuurlijk is er niets mis met deze boodschap, maar zien we dan niet iets over het hoofd?
Want de boodschap die zo voor de hand ligt, die komt uit de mond van de discipelen, terwijl dat Jezus iets heel anders zegt. De boodschap die uit de mond van Jezus komt is een vraag: ‘waar is uw geloof?’ Maar waarom vraagt Jezus dit, de discipelen kwamen toch naar Hem toe voor hulp? In hun nood waren ze toch volledig afhankelijk van Jezus?
Maar we lezen ook dat de discipelen bang waren, de woorden die de discipelen gebruikten toen ze Jezus wakker maakten, waren dat ze vergaan. Ze maakten Jezus niet wakker, vol van geloof omdat ze wisten dat Hij dit probleem wel even zou oplossen. Zelfs de verbazing dat de winden en het water naar Jezus luisterden laat zien dat ze dat geloof nog niet hadden. Want dat is werkelijk een zondagsschoolboodschap, dat Jezus alle macht heeft. Als volwassenen hebben wij niets meer aan die boodschap omdat dat geloof al in ons moet wonen.
Hoe vaak spreken wij onszelf negatief uit over een situatie zoals de discipelen doen? Hoe vaak zien wij geen hoop meer in ons leven? Zijn dat nu niet precies de momenten dat wij ons dit zondagsschoolverhaal moeten herinneren en weten dat Jezus boven elke situatie staat, dat Hij elke situatie de baas is. Dat wij ons niet meer hoeven te verbazen dat zelfs het probleem waar wij in leven opgelost kan worden door Jezus als wij er om vragen.
Waar is ons geloof? Dat is de vraag die Jezus ons stelt. Een geloof dat wij gebruiken elke dag voor elk moment. Een geloof dat niet bevreesd hoeft te zijn, maar weet dat waar wij ook voor staan, Jezus altijd de uitweg heeft, de verlossing heeft. Want dat is geloof, geloof in de almacht van God en de wil van God om te spreken in onze situatie.
Geloof is niet weten dat Jezus alle macht heeft, geloof is WETEN, op de momenten dat het onmogelijk lijkt, dat Jezus alle macht heeft. Hoe uitzichtloos ons leven ook is, Jezus is daar om in ons leven te spreken, om de wind en het water te bestraffen. Geloof. Altijd.