36 En een van de Farizeeën vroeg of Hij bij hem kwam eten; en toen Hij het huis van de Farizeeër binnengegaan was, lag Hij aan. 37 En zie, een vrouw in de stad die een zondares was, kwam te weten dat Hij in het huis van de Farizeeër aanlag, en zij bracht een albasten fles met zalf mee. (Lukas 7:36-37)
Wat er hier gebeurd is dat een zondige vrouw zich bewust wordt van Gods heiligheid. In onze tijd is God weggezet als een fabeltje, zover dat men zich nergens meer om bekommert. De sociologie heeft religie omschreven als slechts een zingeving en een moraal. Met andere woorden we bepalen zelf ons moraal, of we daar nu een religie voor gebruiken of niet.
Maar wat de sociologie niet doet en in veel gevallen de theologie ook niet, is bewust zijn van een God die heilig is. Een God die ons werkelijk geschapen heeft en werkelijk een verlangen heeft voor ons leven, dat het goed is. Dat onze wandel naar Zijn bedoeling is.
En dat is wat deze vrouw wel doet. Ze mag dan niet gestudeerd hebben, ze mag dan misschien nog nooit van sociologie hebben gehoord, maar ze is zich wel bewust van een God die heilig is. En wat de religieuze leiders nooit voor elkaar hebben gekregen met hun leven, is het Jezus die werkelijk het licht van God schijnt over de mensen en ook in het hart van deze vrouw.
Religie doet dat niet, religie geeft een antwoord op levensvragen en is leidraad voor hoe we moeten wandelen. En dat is wat de religieuze leiders al die tijd hebben verkondigt, regels over hoe we moeten leven volgens de wetten van Mozes. Maar Jezus schijnt hier met een liefdevol en heilig licht. Jezus openbaart hier werkelijk een God met een verlangen. Een verlangen tot perfectie.
En op het moment dat dat licht gaat schijnen in het leven van deze vrouw, breekt ze. Want wat er al die tijd in hart aan het kloppen was, de klop op de deur van haar leven, kan ze het niet langer meer weerstaan. Ze weet dat het leven in zonden niet het leven is waar zij voor bedoeld is. Ze weet dat er een heilige God is die een verlangen heeft voor haar leven dat perfect is.
Ze breekt aan de voeten van Jezus, het licht der wereld. Ze breekt want zij ziet iets wat al die wijze mannen niet zien. Ze breekt omdat ze de pijn van de zonden in haar leven niet langer wil voelen. Wij vertellen mensen die zich niet eens zondig voelen omdat ze er plezier in hebben, dat er een verlosser is die heeft betaald voor hun zonden zodat ze naar de hemel kunnen. Maar deze vrouw begrijpt dat het leven in zonden helemaal niet HET leven is, maar dat het leven in het licht de bevrijding is van die zonden.
De wereld moet niet onze regels en onze religie leren kennen. De wereld moet weten dat er een heilige God is die een perfect leven voor ons heeft. En dat het leven in overspel, leugen, achterdocht, haat, egoisme niet het leven is waar wij ons voldaan in zullen voelen. En de heilige God heeft Jezus aan ons gegeven zodat we daarvan bevrijd kunnen worden. En dat is wat deze vrouw begreep.