Eens vroeg ik iemand hier in India waarom ze christen was geworden. En het simpele antwoord was: ‘de liefde van God’. Ze was een strikt hindu en deed aan alle vereringen mee. Maar het was de liefde van onze God die haar deed zwichten.
Het is de liefde van God die ons moet doen zwichten voor onze trots. Het is zo simpel maar het is zo moeilijk uit te leggen. Als ik zeg het is de liefde van God dan doet het ons niets, het zijn alleen maar woorden die we niet durven te ontkennen. Johannes 3:16 is een leeg vers geworden voor velen van ons. Een vers die we teveel uit ons hoofd hebben geleerd maar niet in ons hart leeft.
De liefde van God moet ons van ons voetstuk brengen het moet ons doen zwichten. Het is het enige waar we op kunnen hopen, het is het enige waar we geloof in kunnen hebben. We hebben het zover verpest dat we geen enkele grond hebben om op te staan. We hebben geen enkel recht om maar een moment door te leven het is de liefde van God.
18 Over wie in hem gelooft wordt geen oordeel uitgesproken, maar wie niet in hem gelooft is al veroordeeld, omdat hij niet wilde geloven in de naam van Gods enige Zoon. (Johannes 3:18)
En dat is het evangelie, zo simpel, maar zo groots. Het is de liefde die de Vader voor ons heeft dat Hij ons een nieuwe kans wil geven. En het enige wat de Vader wil is dat we vertrouwen in Zijn liefde. Dat we hopen op de liefde die Hij voor ons heeft voor alles in ons leven. En als we niet vertrouwen op die liefde dan is het onze eigen fout dan leven we in de oude situatie, de dood. Zolang we ons leven niet bouwen op de liefde in Jezus dan zijn we verloren.
Beter kan ik het niet uitleggen, je moet het ervaren, je moet je durven overgeven in de liefde. Je moet het durven te geloven dat God zoveel van je houdt dat Hij nu met je is door Jezus. Je moet durven geloven dat de Vader vol van liefde over je waakt en de rest van je leven met je mee wil gaan. Je moet het durven geloven. Je moet er op durven te vertrouwen. Het is puur Zijn liefde, ook al voel je het niet, het is er.