Rustdag

Lukas 6

1 En het gebeurde op de tweede sabbat na het Paasfeest dat Hij door de korenvelden ging; en Zijn discipelen plukten aren, wreven die met de handen stuk en aten ze op. 2 Sommigen van de Farizeeën zeiden tegen hen: Waarom doet u wat niet geoorloofd is te doen op de sabbat? 3 Jezus antwoordde en zei tegen hen: Hebt u ook dat niet gelezen wat David deed toen hij honger had, en zij die bij hem waren? 4 Hoe hij het huis van God binnengegaan is en de toonbroden genomen en gegeten heeft en ook gegeven heeft aan hen die bij hem waren, broden die niemand mag eten dan alleen de priesters? 5 En Hij zei tegen hen: De Zoon des mensen is Heere, óók van de sabbat. (Lukas 6:1-5)

De zondag is nogal een probleem, vooral in Nederland. We kijken met argusogen naar het openen van winkels op zondag. We zien het als een heilige dag waarop niets mag gebeuren er mag niet gewerkt worden. Zondag is de dag van binnen zitten met de koffie en lekker gebak samen met het hele gezin. Als we buiten Nederland kijken dan zien we andere dingen, dan is de zondag helemaal niet meer zo heilig.

De discipelen eten hier hun zelfgemaakte snack, maar het probleem is dat ze het op de sabbat hebben gemaakt. Het is alsof moeders op zondagochtend een cake bakt voor bij de koffie na de dienst. Het klopt gewoon niet deze dag staat apart, dan moeten we niet bezig zijn met dit soort werk. We moeten ons heilig gedragen.

En dat is wat van de rustdag is geworden, het is een dag geworden van regels. Regels die er voor zorgen dat we maar vooral deze rustdag niet schaden. De wet is er nogal duidelijk over, op de zevende dag rustte God en daarom is die dag heilig.

De tijd is veranderd, vroeger was men druk met het verzamelen van eten voor die dag. Hier in India zie ik dat nog steeds, het leven draait om het voorzien in eten. Elke dag hard werken zodat er weer brood op de plank komt. En daar moet een heilige dag de sleur van doorbreken. Want elke dag bezig blijven met de moeite om te voorzien kan ons kapot maken. Het leven is dan niets anders dan wachten tot we dood gaan. En daar heeft God een heilige dag voor willen maken, een dag waarop we even mogen stoppen en weten dat het God is die voorziet.

We kunnen dat zien met het manna dat God uit de hemel gaf in de woestijn. Op de rustdag hoefden ze niet te gaan ‘oogsten’ omdat God daarin voorzag. De rustdag is er voor ons, het is geen wet om God mee te dienen, het is een wet om ons op de plek van afhankelijkheid te zetten. Een plek waar wij niet meer druk hoeven te zijn met de honger naar meer geld en meer luxe, maar een plek waarbij we stil komen te staan omdat we afhankelijk zijn van God.

Een discussie over de openingstijden van de winkels gaat aan dit punt voorbij. Dan willen we de rustdag heilig houden door anderen een wet op te leggen. Maar de enige manier om deze rustdag werkelijk heilig te houden is het te gebruiken waarvoor hij werkelijk bedoeld is. Deze rustdag de tijd nemen om onze wandel van de rest van de week tegen het licht te houden en te kijken of wij werkelijk in vertrouwen op God wandelen.

Het is geen regel om een dag apart te zetten voor God. Het is een regel om ons de rust te geven in ons leven zodat we niet op onze luxe vertrouwen, maar weten dat het God is die voor ons zorgt.

This entry was posted in 42 Lukas. Bookmark the permalink.