16 En Hij kwam in Nazareth, waar Hij opgevoed was, en ging naar Zijn gewoonte op de dag van de sabbat naar de synagoge, en Hij stond op om te lezen. 17 En aan Hem werd het boek van de profeet Jesaja gegeven, en toen Hij het boek opengedaan had, vond Hij de plaats waar geschreven stond: 18 De Geest van de Heere is op Mij, omdat Hij Mij gezalfd heeft; Hij heeft Mij gezonden om aan armen het Evangelie te verkondigen, om te genezen die gebroken van hart zijn, 19 om aan gevangenen vrijlating te prediken en aan blinden het gezichtsvermogen, om verslagenen weg te zenden in vrijheid, om het jaar van het welbehagen van de Heere te prediken. (Lukas 4:16-19)
Jezus kwam op de plek waar Hij als kleine jongen had gewoond. Hier was Hij opgevoed door Zijn ouders. Hij was bekend in deze synagoge, blijkbaar bezocht Hij deze synagoge ook toen Hij klein was. Wij hebben een beeld van Jezus die hoog verheven is, een beeld waarin Hij een supermens wordt. Maar Jezus was werkelijk gewoon een mens net als wij.
Hij was een kleine jongen en als kleine jongen bezocht Hij deze synagoge. In deze synagoge heeft Hij al eerder deze tekst horen uitspreken en vele andere profetieën. In deze synagoge heeft Hij geleerd wat de Vader over Hem verteld heeft via de profeten van Israël. En deze synagoge is de plek waar Hij nu de wereld wil vertellen dat God verder gaat met de beloften uit die boeken. God staat niet stil, God gaat door.
Misschien kunnen we het ons een beetje voorstellen wat er hier gebeurd. Jezus was geen vreemde. De mensen staren Jezus aan en herinneren de momenten dat Jezus nog klein was. Oude vrouwen die trots zijn, want dit is die jongen die in hun woonplaats is opgegroeid. Deze bijzondere jongen.
Uit vers 15 weten we dat er al wordt gesproken over Jezus. Mensen hebben al gezien dat er iets bijzonders aan de hand is met deze man. En dat verhaal zal ook in Nazareth terecht zijn gekomen. Mensen verwachten nu wat, mensen willen weten of dit een nieuwe profeet is dit God stuurt, een profeet uit hun dorpje.
Maar hoe zullen de buren reageren als Jezus Zichzelf openbaart als meer dan een profeet, maar als de beloofde Messias? Want dat is wat Jezus hier doet, Hij laat zijn buren en familie weten dat de kracht van God op Zijn leven is omdat Hij degene is die gekomen is om te verlossen, om bevrijding te brengen. Eigenlijk zou dan nog steeds de trots in ons moeten leven. De Messias heeft al die tijd onder ons gewoond, we hebben met Hem gepraat, Hij kwam op onze bruiloft.
22 En zij betuigden Hem allen hun instemming en verwonderden zich over de woorden van genade die uit Zijn mond kwamen, en zij zeiden: Is Dit niet de Zoon van Jozef? (Lukas 4:22)
De mensen waren aangeraakt, ze verwonderden zich over de woorden. Maar tegelijk komt hier ook de vraag, is dit niet de Zoon van Jozef? Als wij ons niet bewust zijn van Gods Geest zullen wij hetzelfde denken. We snappen dat een domineeszoon ook dominee wordt, dat is logisch. Maar wat als we er die gewone jongen opstaat in de kerk en een profetie uitspreekt? Dat kunnen we ons niet voorstellen, dan gaan we vragen stellen. Maar zo moeten we niet kijken, we moeten kijken naar wat God doet, hoe Zijn Geest werkt. Zoals hier gebeurd met Jezus.