16 En zij gingen met haast en vonden Maria en Jozef, en het Kindje liggend in de kribbe. 17 Toen zij Het gezien hadden, maakten zij overal het woord bekend dat hun over dit Kind verteld was. (Lukas 2:16-17)
Is er in ons leven nog enthousiasme voor het evangelie? Of is dat alleen voor de jeugd? Zie wat een enthousiasme, wat een werk het evangelie in deze mensen heeft gedaan. Waarom zijn we zo bang om extremistisch te worden in ons geloof? Waarom zijn we zo bang om anders te zijn dan de wereld door het volgen van Jezus?
Als christen moeten we ons helemaal verliezen in dit evangelie. Voor de wereld is het mogelijk om zich te verliezen in een voetbalclub of postzegels verzamelen. Waarom kunnen wij onszelf niet verliezen in het volgen van Jezus? Het evangelie dat wij hebben ontvangen is zoveel meer dan zelfs de meeste nobele passie hier op deze wereld.
Deze herders waren joden met een rijke geschiedenis. Ze kenden de verhalen en de belofte van God. We kunnen het verschil met de wijzen uit het oosten zien, alles wat zij wisten was dat er een koning was geboren die zij eer wilden bewijzen. Maar deze herders hebben een joodse achtergrond en wisten dus wat de engelen bedoelden met dit heerlijke nieuws. Het is de bevrijding voor Israel, het is God die van Zichzelf laat horen.
En daarom is er zo’n heerlijke reactie, een reactie die met een paar woorden genoegen neemt om te geloven dat wat God doet goed is. Het is aan ons de keuze of wij ook zo willen worden aangeraakt door dit evangelie. Willen wij ook Gods woord serieus nemen of vullen wij ons leven met de roddels van deze wereld?
Is er een verwachting in ons leven, is er een verwachten in ons leven voor het werk van God in deze wereld? Want dat is de sleutel om Gods woord serieus te nemen. De preek op zondag is er niet om ons meer kennis te geven, de preek is er om ons geloof te sterken dat we nog meer vertrouwen op wat God wil doen. Dat we onszelf verliezen in slechts een doel, het doel van God.