3 Want door de genade die mij gegeven is, zeg ik ieder onder u niet hoger te denken dan hij moet denken, maar laat hij denken in bescheidenheid, naar de mate van geloof zoals God die aan ieder heeft toebedeeld. 4 Want zoals wij in één lichaam vele leden hebben en de leden niet alle dezelfde functie hebben, 5 zo zijn wij, hoewel velen, één lichaam in Christus, maar ieder afzonderlijk leden van elkaar. (Romeinen 12:3-5)
Een simpele boodschap waar we soms weer even op gewezen moeten worden. In alle drukte en belangrijke beslissingen van het leven, moeten we soms gewoon even van een afstand naar ons leven kijken. Dan gaan we inzien dat het helemaal niet zulke grote dingen zijn die we lijken te bereiken. De wereld draait niet om ons, we zijn er een minuscuul onderdeeltje van.
Een boodschap die heel belangrijk is voor de gemeente van Christus. Als we onszelf werkelijk zo leren zien, dan zien we ook dat we een klein onderdeel zijn van de gemeente van Christus. En daarin is geen status, geen rijkdom van belang, daar is de verantwoording die God ons gegeven heeft van belang.
Want God die geeft en neemt. Het is God die bepaalt. En dat blijft de boodschap van Paulus. Hoe vaak wij ons ook op de schouder kloppen, hoe hard we ook bezig zijn om iets te bereiken in het leven, het is God die onze positie bepaalt.
Daarom moeten wij bescheiden blijven, we moeten niet hoger denken van onszelf dan we werkelijk zijn. God regeert en bepaalt. En dan komen we dus weer terug bij vers 1. Dat we ons lichaam opofferen aan God, heilig en behagend voor God. Als we dat niet doen, dan denken we meer van onszelf, dan willen we onze eigen wil bereiken.
Laten we dit hart hebben, zoeken naar de bescheidenheid van ons leven. We zijn onderdeel van een groter geheel, het lichaam van Christus en daar hebben wij allemaal een verantwoording die God ons geeft. Een geloof dat gebaseerd is op Gods openbaring waaruit wij mogen wandelen. We zijn niets bijzonders, we zijn bijzonder voor God.