3 Mijn ziel dorst naar God,
naar de levende God.
Wanneer zal ik binnengaan
om voor Gods aangezicht te verschijnen? (Psalm 42:3)
Misschien kunnen we het ons niet voorstellen, zeker niet als we God zover bij ons vandaan hebben geduwd dat we helemaal geen idee hebben wat het betekend om in Zijn aanwezigheid te zijn. En dat is eigenlijk een trieste werkelijkheid als we dat niet in ons leven kunnen zien gebeuren. We moeten onszelf er van overtuigen dat het echt mogelijk is om God dichtbij te ervaren.
En dat hangt echt niet alleen van God af, dat heeft ook met jou te maken. Sterker nog, God laat in de bijbel weten dat Hij er altijd voor open staat, Hij zal niemand van Zich afduwen die naar Hem verlangt. Het ligt aan ons, wij moeten een keuze maken om Hem te zoeken. Durf de leegte in jouw ziel voor ogen te komen. Want die leegte is er echt.
Het wordt gevuld met de wereld en alle entertainment. Hoe onschuldig die mobieltjes ook lijken, het vult echt niet de leegte die alleen God kan opvullen. En de schrijver van deze psalm heeft dat al ervaren. Hij weet al wat de werkelijkheid is van de vervulling van God en nu kan hij niet meer zonder. Zijn ziel dorst naar God, hij verlangt er naar dat God alleen die leegte opvult.
Wat een verlangen is dat, sterker dan alcohol, sterker dan de sterkste drugs, Gods aanwezigheid brengt ons op een plek van vrede en liefde die de volgende ochtend niet weg is. Een genade en een kracht die echt is we nooit meer hoeven te missen. De schrijver is dorstig, zoals we dorst kunnen hebben in de woestijn zo kunnen wij dorstig zijn naar de aanraking van God.
Wij hebben een levende God, niet een God die op de plank ligt en we elke zondag weer afstoffen. We hebben een God die jou zoekt en er naar verlangt om in jouw ziel te komen en je aan te raken. Het is echt, zoek het.