18 Dit gebod leg ik u op, mijn zoon Timotheüs, in overeenstemming met de profetieën die voorheen over u uitgesproken zijn, opdat u in deze dingen de goede strijd strijdt. 19 En behoud het geloof en een goed geweten. Sommigen hebben dit verworpen en hebben in het geloof schipbreuk geleden. 20 Tot hen behoren Hymeneüs en Alexander, die ik aan de satan overgegeven heb, opdat zij zouden leren niet meer te lasteren. (1 Timotheus 1:18-20)
In de vorige overdenkingen hebben we geleerd dat God in ons leven wil spreken zodat we sterk blijven staan. Hij wil dat we houvast hebben aan Zijn beloften die Hij aan ons persoonlijk geeft. Mensen die nu komen met de smoes dat we de bijbel toch hebben, begrijpen niet het verlangen van God om bij ons leven betrokken te zijn. Eigenlijk sluiten we God buiten ons leven door deze smoes, terwijl God juist dichtbij wil komen en met ons op avontuur wil gaan.
En dit is ook de weg die ons behoed voor een schipbreuk, het geloof en vertrouwen in Jezus en Zijn plan met ons leven moet ons gericht laten zijn op een toekomst die groeit in Zijn aanwezigheid. Maar als we deze focus niet hebben is er een grote kans dat we schipbreuk lijden. Het geloof is dan niet meer een actief vertrouwen in Jezus maar een debat geworden over wat wij denken dat de waarheid is.
Mensen die het allemaal niet zo serieus nemen, ze wanen zich veilig voor een toekomst in de hemel en alles er omheen is slechts een spelletje. En Paulus noemt daarbij twee namen om Timotheus een duidelijk voorbeeld te geven over wat hij het heeft. Sterker nog hij geeft gelijk ook aan dat hij hen heeft overgeleverd aan satan zodat ze vooral niet meer door kunnen gaan met het destructieve werk waar ze mee bezig zijn.
Het klinkt vrij angstaanjagend om Paulus zo te zien denken. Overgeven aan de duivel omdat ze niet langer met een zuiver geweten Jezus willen volgen. Maar we moeten ons er bij realiseren dat ze daarbij wel een voorbeeld zijn voor andere mensen. Zo kunnen we Jezus niet volgen, dan is het beter dat ze achterna worden gezeten door de duivel en ze wanhopig worden.
Het is helemaal niet zo raar wat Paulus hier doet, het is liefde. Liefde voor de gemeente en liefde voor deze mensen. Want echte liefde verlangt er naar dat we met een zuiver geweten en een oprecht geloof Jezus volgen. En dat is het doel van deze woorden van Paulus en dat is het doel van gemeente zijn, elkaar scherp houden zodat we Jezus oprecht volgen.