22 En nadat Hij hem had afgezet, verwekte Hij David voor hen tot koning; Hij gaf ook getuigenis van hem met de woorden: Ik heb David, de zoon van Isaï, gevonden, een man naar Mijn hart, die alles zal doen wat Ik wil. 23 Uit zijn nageslacht heeft God voor Israël, volgens de belofte, de Zaligmaker Jezus doen voortkomen, 24 nadat Johannes, voorafgaand aan Zijn komst, eerst aan heel het volk Israël de doop van bekering gepredikt had. (Handelingen 13:22-24)
En daar komt de belofte van God. En het zijn de beloftes van God die Israel altijd hoop hebben gegeven. Denk aan het gebed van Daniel, in dat gebed wijst hij God op de beloften die Hij had gegeven. Daniel houdt vast omdat hij weet dat God nooit Zijn beloften zal loslaten.
En zo hadden de Joden al die tijd geleefd met de hoop op de vervulling van die beloften. Zij verlangden naar de tijd dat God uit het nageslacht van David een Zaligmaker zou geboren doen worden. Dit is een essentieel onderdeel van hun geloof, het is de basis om door te gaan. En dat blijft de basis om door te gaan ook nu God deze belofte heeft vervuld. Want ook nu zijn er nog steeds beloften waar wij op mogen hopen en die God zal vervullen.
Denk aan een verjaardag van een kind. De ouders hebben een cadeau beloofd, maar alleen op de verjaardag zal het kind het krijgen. En als het moment dan daar is dan gaat het verpakkingspapier er razendsnel af. Zo is het voor het Joodse volk, het wachten is voorbij, Jezus is degene die de vervulling is van de beloften. Wat een gevoel moet dat hebben gegeven aan deze mensen.
God heeft geantwoord, God is trouw gebleven aan Zijn woorden. Wat een heerlijk nieuws, wat een heerlijke bevrijding. Want niet langer hoeven ze te hopen en te bidden voor deze vervulling, maar mogen ze weten dat Hij werkelijk is gekomen. Zonder die hoop zal deze boodschap niets hebben betekend voor de Joden, maar het is de belofte en de hoop die deze vervulling volmaakt.
En er zijn nog steeds beloften waar wij in moeten hopen en met die hoop moeten wij vol van gebed zijn. Nu is het onze tijd om te bidden voor de vervulling van de eeuwige belofte. Vaak doen we alsof we de eeuwigheid in onze broekzak hebben, maar is dat het enige waarvoor we leven? Laten wij deze hoop ook hebben, laat deze hoop de motor zijn van ons geloof. Want er een komt een tijd dat er nog veel meer beloften vervuld zullen worden.