Op de berg

Lukas 6

12 Het gebeurde in die dagen dat Hij naar buiten ging, naar de berg, om te bidden; en Hij bleef heel de nacht in gebed tot God. 13 En toen het dag was geworden, riep Hij Zijn discipelen bij Zich en koos er twaalf van hen uit, die Hij ook apostelen noemde: 14 Simon, die Hij ook Petrus noemde, en zijn broer Andreas, Jakobus en Johannes, Filippus en Bartholomeüs; 15 Mattheüs en Thomas, Jakobus, de zoon van Alfeüs, en Simon die Zelotes genoemd werd, 16 Judas, de broer van Jakobus, en Judas Iskariot, die ook de verrader geworden is. (Lukas 6:12-16)

Waarom vermeld Lukas hier dat Jezus de hele nacht op de berg ging bidden. De hele nacht is Hij met Zijn Vader aan het praten. En toen het dag werd, riep Hij al die mensen die Hem aan het volgen waren en koos er twaalf van hen uit. De twaalf discipelen gekozen door Jezus, maar hoe?

Doordrongen raken van deze waarheid moet ons klein maken, nietige mensen. Mensen die denken dat we grote dingen kunnen doen. Raketten naar de maan sturen, marslanders, satellieten, missies die jaren onderweg zijn en vele miljarden kilometers afleggen. En hier is Jezus op de berg aan het bidden met Zijn Vader, en deze ene daad maakt alle andere nietig.

Want Jezus is in eenheid met de Schepper van hemel en aarde, de Schepper die met Zijn woord de sterren op hun plek heeft gezet. Jezus leeft hieruit, Jezus leeft uit deze kracht en wandelt hier op aarde. En het moet zeker zijn, Jezus heeft met de Vader gepraat over deze twaalf discipelen die Hij ook apostelen zal noemen. Ze zijn gekozen door de goddelijke wijsheid, er zit geen willekeur bij.

Het moet ons nietig maken, wij die met 14 of 20 jaar onderwijs de wereld denken te veranderen. Wij die plannen hebben, visies om het allemaal nog makkelijker te maken of nog meer vrede te brengen. Jezus onze Heer, leefde niet in die wijsheid, maar in deze geestelijke wijsheid. De wijsheid die komt van onze wandel met de Vader in de binnenste kamer. De eenzaamheid van gebed, in eenheid met de Vader.

Raak hiervan doordrongen, dit is een leven dat werkelijk vertrouwt op de Vader. Een leven dat wij ook mogen leven, in afhankelijkheid van Gods wijsheid. Elke discipel was gekozen niet vanuit een werelds denken, maar vanuit het hart dat God kent. God weet wie zij waren, God kent hen door en door.

Wij zijn ook gekozen door God, wij nietige mensen. En daarom mogen wij ook net als Jezus leren bidden in afhankelijkheid. Geen gebed voor het eten of voor het slapen gaan, maar gebed in de binnenste kamer of boven op de berg. Op een plek waar het alleen de Vader en jij is. Zo zullen we werkelijk levens kunnen veranderen.

This entry was posted in 42 Lukas. Bookmark the permalink.