18 En zie, enkele mannen brachten op een bed een man die verlamd was, en zij probeerden hem binnen te brengen en voor Hem neer te leggen; 19 maar toen zij vanwege de menigte geen mogelijkheid vonden om hem naar binnen te brengen, klommen zij het dak op en lieten hem, tussen de daktegels door, met het bed neer in het midden, vóór Jezus. 20 En toen Hij hun geloof zag, zei Hij tegen hem: Man, uw zonden zijn u vergeven. (Lukas 5:18-20)
Collectief geloof, dat is wat Jezus hier zag. Het was niet alleen het geloof van de zieke man, maar Jezus zag het geloof van alle vijf de mannen. Geloof is niet iets statisch dat je kunt afmeten zoals lengte of gewicht, geloof is actief en levendig. Het ene moment kunnen we het wel hebben, het volgende moment slaat de twijfel toe. En God ziet dat allemaal, elk moment.
Voor Jezus was dit moment duidelijk, hier zijn vijf mannen die het er niet bij laten zitten, maar door het geloof door willen gaan. Misschien was er een die het niet meer zag zitten en een ander die maar niet van ophouden wist, we weten het niet. Maar samen klommen zij toch het dak op om bij Jezus uit te komen. Het resultaat is er.
Collectief geloof is wat we nodig hebben. We hebben elkaar nodig, we kunnen niet alleen staan in ons geloof. Alleen geloof is zo breekbaar, altijd zijn er van die momenten dat de schrik om ons hart slaat of we het even niet meer zien zitten. De sterke moet schouder aan schouder gaan staan met de zwakke. Dan wordt het één geloof, een geloof om samen hier op aarde te wandelen in Zijn kracht.
Jezus zag hun geloof en zei tegen de man dat zijn zonden waren vergeven. Wat die vier mannen met hun geloof voor elkaar hebben gebracht in het leven van deze ene man is groots. Niet alleen zal hij worden genezen maar ook zijn zonden zijn vergeven. Zo kunnen wij ook samen met anderen op geloofsreis gaan waardoor men stappen gaat zetten die de ander dichter bij God brengt.
Ons geloof is zo individueel geworden. Zelfs in gezinnen of echtparen weet men niet wat het geloof voor de ander betekent. Maar zo moet het niet, het moet een collectief geloof worden, een geloof dat bij elkaar aanhaakt waardoor het sterker staat. Een geloof dat niet loslaat als het even tegenzit omdat de ander ook niet loslaat.
Jezus zag hun geloof en beloonde dat in deze ene man. Die andere vier krijgen helemaal niets, maar dat is juist het collectieve geloof. Want voor die vier is wat deze ene man ontving ook hun beloning voor hun geloof. Het is levendig, het gaat op en neer, maar als we samen gaan wandelen in geloof zullen we sterk staan ook in de moeilijk momenten.