1 Nu dan, rijken, huil en jammer over al de ellende die u overkomt. 2 Uw rijkdom is vergaan en uw kleren zijn door de motten aangevreten. 3 Uw goud en zilver is verroest en hun roest zal een getuigenis tegen u zijn en uw vlees als een vuur verteren. U hebt schatten verzameld in de laatste dagen. (Jakobus 5:1-3)
Jezus had precies dezelfde boodschap in zijn bergrede. Waarom zijn we zo druk om rijkdom hier op aarde te vergaderen, waar het verroest en kapot gaat? Vergeleken met het eeuwige leven is dit korte leven slechts een enkele adem, daar moet onze aandacht naar uit gaan.
Het klinkt erg raar om tegen de rijken te zeggen dat ze moeten gaan huilen over al de ellende die hen overkomt. Het zijn toch de rijken die alle plezier in de wereld hebben. We kunnen christen zijn en dat is leuk, maar als we nu christen zijn en rijk dan is dat dubbel zo leuk.
Maar de kern gaat om de laatste zin van vers 3. Jakobus is zich bewust van het einde van de tijd, de tijd dat Jezus terug komt is snel. En in die context is Jakobus verbaasd dat mensen nog steeds rijkdom proberen te vergaren alsof ze hier hun eeuwige leven gaan spenderen.
Het zijn de laatste dagen, God is een plek aan het voorbereiden voor ons om voor eeuwig te leven. En Jezus roept ons op om daar juist schatten op te bouwen, schatten van liefde en blijdschap. Deze schatten kunnen we alleen vergaren als we zoeken naar het koninkrijk van God. Dit zijn de schatten van zegeningen en vrede. Deze schatten zullen ons werkelijk rijkdom geven.
Het leven hier is als een zandkorrel vergeleken met het eeuwige leven, dat is als een woestijn van zandkorrels. De gemiddelde leeftijd van 70 jaar is niets vergeleken bij de eeuwigheid die we met de Vader mogen hebben. waarom zouden we dan zoveel aandacht geven aan dit leven?
Wees gericht op het eeuwige leven die we met God mogen hebben. Vergaar je schatten in de hemel waar ze niet verwelken of verroesten. Rijkdom is niets, het is zelfs negatief.