1 U moet niet allemaal leermeesters willen zijn, mijn broeders. U weet immers dat wij dan een strenger oordeel zullen ontvangen. 2 Want wij struikelen allen in veel opzichten. Als iemand in woorden niet struikelt, is hij een volmaakt man, die bij machte is om ook het hele lichaam in toom te houden. (Jakobus 3:1-2)
Ze hebben het in India wel eens over de gave van advies. De meeste mensen gebruiken deze gave of je er nu om vraagt of niet. En zo moet je vers één lezen. Jakobus wil ons niet ontmoedigen om leiders te worden, maar hij wil ons ontmoedigen om leiders te worden om het leiden. Natuurlijk heeft de kerk leiders nodig, maar dan wel herders die geven om de schapen.
Gezien de context van hoofdstuk 2 wil Jakobus de mensen behoeden voor het verlangen om belangrijk te zijn. Mensen moeten niet verlangen naar de status in een gemeente. Men moet niet een leider zijn, om de positie die men krijgt.
En dan geeft Jakobus een hele belangrijke lering. Leiders zullen strenger worden beoordeeld. Dit is niet om ons bang te maken maar om ons werk serieus te nemen. God zit niet te wachten op nog meer farizeeën die voor hun eigen gewin (loon) zijn schapen aan het leiden zijn.
Leiders moeten een voorbeeld zijn, zij moeten een sterker leven in Jezus hebben om te kunnen laten zien hoe we moeten wandelen. Zij hebben meer verantwoordelijkheid, zij zijn ook verantwoordelijk voor het werk dat hen is gegeven onder de mensen. Als zij een fout maken dan kunnen vele mensen hen volgen in die fout. Maar als zij de juiste kant op gaan, zullen vele mensen hen daarin volgen.
Leider zijn gaat niet om het salaris of om de status, geestelijke leiders zijn er voor de schapen. Zij willen een voorbeeld zijn voor hen die een leider nodig hebben. Zij zijn het die jonge christenen kunnen laten groeien.
Als leider moeten we ons werk serieus nemen. Het is niet een andere baan. De een is manager de ander is geestelijk leider. En de enige manier om het juist te doen is als we voor de 100% in Zijn kracht wandelen. God neemt het in ieder geval wel serieus.