15 Heb de wereld niet lief en ook niet wat in de wereld is. Als iemand de wereld liefheeft, is de liefde van de Vader niet in hem. 16 Want al wat in de wereld is: de begeerte van het vlees, de begeerte van de ogen en de hoogmoed van het leven, is niet uit de Vader, maar is uit de wereld. 17 En de wereld gaat voorbij met haar begeerte; maar wie de wil van God doet, blijft tot in eeuwigheid. (1 Johannes 2:15-17)
In de bijbel wordt heel duidelijk een onderscheidt gemaakt tussen het koninkrijk van God en de wereld. Maar wat is nu eigenlijk de ‘wereld’?
Het mooie van dit bijbelgedeelte is dat het meer dan alleen vruchten van de wereld laat zien. In andere bijbelgedeelten vinden we een hele rij met verkeerde daden waaraan we kunnen toetsen hoe het zit met ons leven, maar hier zien we het hart van de wereld.
16 Want al wat in de wereld is: de begeerte van het vlees, de begeerte van de ogen en de hoogmoed van het leven, is niet uit de Vader, maar is uit de wereld. (1 Johannes 2:16)
Het hart van de wereld is vol van zichzelf. Alles waar de wereld zich op richt is zichzelf te bevredigen met wat men per direct kan krijgen. Wat men ervaart, wat men ziet, waar men trots in kan zijn. Alles wat niet leeft in het hart van God leeft in de wereld.
En uit dit verlangen van zichzelf verhogen, zichzelf bevredigen, komen de vruchten van overspel, bedrog, leugen, haat enzovoort. We kunnen geen spelletje spelen met deze wereld, het is venijnig, het zuigt alle leven uit ons. We vullen ons met alles waar we zelf vol van willen zijn. Niet langer is het leven van God in ons maar is het de bevrediging van de wereld die ons dood houdt.
De snelheid waarmee de wereld zich ontwikkeld is niet een zegen van God. De snelheid waarmee we ons vlees kunnen bevredigen is een gevaar voor ons geestelijk leven. De afleidingen, die we met een druk op de knop in ons leven kunnen toelaten houden ons af van een wandel met de Vader.
De wereld is vol van zichzelf, trots in wat men ken bereiken en voor zichzelf kan vergaren. De wereld is vol van zichzelf, verlangend naar hoe men de eerst volgende emotionele injectie kan krijgen. Is dit de wereld waarmee wij vrienden zijn? Is dit verlangen ook niet in ons gekropen?