8 Verhardt uw hart niet, gelijk te Meríba, gelijk ten dage van Massa in de woestijn; (Psalm 95:8 SV*)
Deze psalm roept ons op om God te prijzen voor Zijn goedheid en liefde. De psalm verteld van de goede daden van God en geeft ons genoeg redenen om Hem te prijzen. Want onze God heeft alles in Zijn hand en wij mogen Zijn kudde zijn en uit Zijn handen leven.
In deze context wil de psalmist ook nog even laten weten dat we niet ons hart moeten verharden. En wat betekend verharden? Verharden is niet bewust kiezen tegen God, verharden is je hart niet open te stellen voor deze oproep om God te prijzen. Verharden is de deur dicht houden.
Niet kiezen is ook een keuze, niet luisteren is ook een keuze. En volgens mij is dit hoe wij in de kerk zitten. De dominee preekt elke zondag, maar wie hoort er nu werkelijk naar wat hij preekt? Het gaat er nu vooral om of we het er mee eens zijn of niet.
Maar een preek is er zodat wij er naar gaan wandelen, zodat ons leven veranderd naar het evangelie. Ons verharden is het niet binnen laten van de liefde van God in ons hart. Ons hart verharden is de andere kant op kijken als God tegen ons spreekt.
Deze psalmist roept ons op om God te loven en te prijzen. En nu, nu je dit leest verhard je hart niet en loof God op dit moment met Psalm 95. Ja we zijn te trots, we willen ons niet laten commanderen, maar weet ik schrijf dit niet (net als de psalmist) omdat ik jou wil commanderen. Ik schrijf dit om dat God het waard is geloofd te worden.
Verhard je hart niet en loof Hem, ga op je knieeen en loof Hem, Hij is waardig alle eer.
* Ik heb de statenvertaling gebruikt vanweg de vertaling van het begin van het vers: koppig/hart verharden