“2 David begaf zich naar Nob, naar de priester Achimelech. Deze kwam hem ongerust tegemoet en vroeg: ‘Waarom bent u alleen, waarom is er niemand bij u?’ 3 ‘Orders van de koning,’ antwoordde David. ‘De koning heeft me belast met een opdracht waarvan niemand iets mag weten. Mijn mannen wachten op me op een afgesproken plek.” (1 Samuel 21: 2, 3)
We kunnen nu David anders zien dan toen hij voor Goliat stond. We zien dat hij kennis heeft gemaakt met het leven onder de mensen. En het heeft hem veranderd en nu vlucht hij voor de vijand maar zoekt nog steeds niet de hulp van God. Ook al gaat hij nu naar de tabernakel toch was dit geen vlucht naar God toe.
David vlucht voor Saul en komt in Nob bij de priester Achimelech. Met wat leugens probeert hij zich om de waarheid heen te draaien. Hij doet zich voor alsof hij op een geheime missie is voor Saul. Maar het feit is dat hij niets heeft en nu graag wat wil eten en een wapen wil.
“9 ‘Hebt u hier misschien ook een lans of een zwaard?’ vroeg David aan Achimelech. ‘Ik heb niet eens mijn zwaard en mijn andere wapens kunnen meenemen, zo veel haast was er bij de opdracht van de koning.’ 10 ‘Ik heb hier het zwaard van de Filistijn Goliat, die u in de Terebintenvallei verslagen hebt,’ antwoordde de priester. ‘Daar hangt het, achter het priestergewaad, gewikkeld in een doek. Als u wilt kunt u het meenemen. Een ander wapen is hier niet.’ ‘Zoals dit is er geen tweede,’ zei David. ‘Geef het mij.’” (1 Samuel 21:9,10)
Misschien is dit voor in ons gewone leven helemaal niet zo toepasselijk, wij hebben deze geestelijk strijd helemaal niet ons leven. Wij hoeven zo helemaal niet te denken we leven in veilig en comfortabel leven. En als we er in geschaadt worden dan nemen we wat compromissen zodat niemand ons lastig valt.
Onherkenbaar voor ons persoonlijk leven deze situatie. Want wat David hier doet is dat hij vraagt om het zwaard van Goliat. Maar waarom was het zwaard in de tabernakel? Omdat het glorie gaf aan God, het zwaard was het teken dat de vijand verslagen was door de kracht van God en niet door David. Maar nu neemt David dat wat glorie en eer gaf aan God en hij gebruikt voor eigen hulp.
Onherkenbaar, in de eerste plaats wanneer hebben wij onze laatste Goliat verslagen en God daar de eer van gegeven in ons leven? Onherkenbaar, omdat ons leven een compromisse is met Goliat. Als we alleen maar een keer in deze situatie kunnen staan en dan de juiste keuze mogen maken en niet die van David.
David heeft nu vertrouwen in zijn verleden in God. Hij vertrouwt niet nu op God maar op zijn overwinning in het verleden. Laten we overwinnen en het altijd tot eer van God doen en dan blijven groeien in onze relatie met God.