7 Zij vertrouwen op hun vermogen
en beroemen zich op hun grote rijkdom.
8 Niemand van hen kan zijn broeder metterdaad verlossen,
hij kan God zijn losgeld niet geven.
9 De losprijs voor hun leven is immers te kostbaar
en zal voor eeuwig ontoereikend zijn. (Psalm 49:7-9)
Vers 7 begint met het woord ‘zij’, dit gaat over de mensen die niet op God vertrouwen. Zij vertrouwen namelijk op de dingen in deze wereld. En dat kan voor iedereen wat anders zijn, dat hoeft echt niet alleen geld te zijn. Het kan ook je werk zijn, of je status, zelfs familie kan een houvast zijn die boven het vertrouwen op God gaat.
En het draait allemaal om de context van het ‘leven’. Wat betekent het leven voor ons, zijn we een hoopje tissue dat na een tijdje weer ophoudt te bestaan? Is het leven meer dan wat we hier zijn op aarde, hebben we werkelijk een ziel? Is er echt een leven dat het eten en drinken hier op aarde overstijgt? Want als wij dat diepere bewustzijn niet hebben dan hebben wij ook geen houvast.
Geen enkele persoon kan het aardse leven overstijgen, er is niemand die de dood kan overwinnen. En daarom heeft het geen zin om op je aardse rijkdommen te vertrouwen. Maar de vraag die wij ons moeten stellen, horen wij bij de ‘zij’. Zijn wij als christenen werkelijk zo anders dan de rest van de wereld?
Het leven is meer waard dan een mooie auto, een groot huis, een leuk gezin. Het leven vindt zijn echt waarde in wat er buiten deze aarde klaar ligt. En dat is geen fabeltje, dat is geen valse hoop, dat is een realiteit die Jezus de discipelen al voor ogen hield. De Vader die een plek bereidt voor hen die met Hem willen zijn. De uitnodiging is er, waarom zouden wij dan nog een andere houvast hebben?
Wij moeten echt anders zijn, het is niet jouw theologie die het verschil maakt, het is je houvast. Waar vertrouw jij op?