12 Laat de berg Sion zich verblijden;
laat de dochters van Juda zich verheugen omwille van Uw oordelen.
13 Ga rondom Sion en loop eromheen,
tel haar torens,
14 richt uw hart op haar vestingwal,
kijk nauwkeurig naar haar paleizen
om het aan de volgende generatie te vertellen. (Psalm 48:12-14)
Als de genade van God ergens op rust gaat het bloeien en zal er overdaad ontstaan. Misschien is dit heel onnederlands, maar we hebben een God die er van houdt om te geven meer dan we nodig hebben. Overdadig is Zijn verlangen, zoals het land dat vloeit van melk en honing of het nieuwe Jeruzalem waar de straten van goud zijn.
En zo is deze psalmist aan het kijken naar Jeruzalem. Hij wil dat mensen hetzelfde zien als hij, hij wil dat ze zien de goedheid van God in deze stenen. Waarom kunnen wij zo niet genieten tijdens een kerkdienst. Al onze diensten zijn zo geregisseerd of het nu charismatisch of reformatorisch. We zitten in een maatpak van religiositeit en daar moeten we uit.
De psalmist roept op om rond te lopen, het op je in te laten werken. Kijk eens eerlijk naar wat God doet. We blijven zo hangen aan de mooie verhalen in de bijbel, maar is er echt niets in jouw leven waar je je over kunt verbazen? Loop eens rond in je eigen leven, kijk nauwkeurig en vertel het de volgende generatie.
Want het is jouw leven dat een licht moet worden, het is jouw leven waarin God overdaad wil geven. Het is echt mogelijk, sterker nog, het is Gods verlangen. Hij wil jouw leven laten schijnen in deze wereld. Het is tijd dat we gaan kijken en ons verblijden over wat God doet in ons leven.