Leidinggeven

Efeze 6

7 en dien met bereidwilligheid de Heere en niet de mensen. 8 U weet immers dat wat ieder aan goeds gedaan heeft, hij dat van de Heere terug zal krijgen, hetzij slaaf, hetzij vrije. 9 En heren, doe hetzelfde bij hen; laat het dreigen achterwege. U weet toch dat ook uw Heere in de hemelen is en dat er bij Hem geen aanzien des persoons is. (Efeze 6:7-9)

Paulus heeft het over slaven gehad in vers 5 en 6, in vers 9 heeft hij het over de heren. Vertaald naar onze tijd gaat het om werkgevers en mensen die leiding geven. Voor de slaven is de link makkelijk te leggen. Jezus is onze meester en wij mogen Hem dienen. Door Jezus te dienen zullen wij goede slaven zijn.

Als een leidinggevende moeten wij op Jezus lijken. Wij moeten kijken naar de manier van leidinggeven zoals Jezus dat heeft gedaan. En die manier is vaak anders dan dat we hier op aarde zien. Jezus was open voor iedereen, Hij keek niet naar de sociale positie maar keek naar de mogelijkheden die in een persoon zitten.

Paulus heeft het specifiek over dreigen en daarbij voegt hij toe dat wij in dezelfde positie staan als de slaven. Leidinggevenden en werknemers staan beiden voor de troon van God. God zal niet oordelen op basis van onze positie die we hebben bereikt in een bedrijf of met onze eigen zaak, God kijkt naar ons handelen en onze motivatie. Op het moment dat wij dreigen is onze motivatie blijkbaar niet meer puur.

Als we dreigen willen we iets met alle geweld bereiken. Blijkbaar worden we niet gehoorzaamd op de normale manier. Dan is de vraag: wie zijn wij dat we kunnen dreigen? Wij zijn niet meer dan de personen waar wij leiding over hebben. Op het moment dat we dreigen denken we het recht te hebben het leven te bepalen van de ander. Volgens Paulus is dit een weg die we absoluut niet in mogen slaan.

Leiding geven betekent niet dat we iemands leven kunnen bepalen. We moeten altijd voor ogen houden dat we gelijk zijn. Als we dit voor ogen houden zullen we altijd op een juiste manier leidinggeven.

This entry was posted in 49 Efeze. Bookmark the permalink.