15 Dit weet u dat allen die in Asia zijn, zich van mij afgekeerd hebben. Tot hen behoren Fygellus en Hermogenes. 16 Moge de Heere aan het huis van Onesiforus barmhartigheid bewijzen, want hij heeft mij vaak bemoedigd en heeft zich voor mijn boeien niet geschaamd. 17 Integendeel, toen hij in Rome aangekomen was, heeft hij mij ijverig gezocht, en hij heeft mij gevonden. 18 Moge de Heere hem geven dat hij barmhartigheid vindt bij de Heere op die dag. En hoezeer hij in Efeze gediend heeft, weet u zelf het beste. (2 Timotheus 1:15-18)
In de voorgaande verzen heeft Paulus het er over gehad dat hij zich het evangelie niet schaamt. Het boeit hem niet in wat voor omstandigheden hij zich bevind en zeker niet wat mensen er van vinden. En daar plakt Paulus nu een stukje praktijk ervaring aan vast voor Timotheus. ‘Ik ben het voorbeeld van wat ik je net heb geschreven.’
Maar dat is niet het enige voorbeeld dat Paulus hier geeft. Hij laat Timotheus ook kijken naar de mensen die zich wel voor hem schamen. Mensen die maar niet kunnen begrijpen dat Paulus gevangen zit. Mensen waar hij waarschijnlijk de geestelijke vader van was. Succes gaat niet altijd over rozen in het koninkrijk van God, succes wordt heel anders gemeten.
Dat die mensen zich van hem hebben afgekeerd is hun keuze, niet die van Paulus. Zij moeten zich verantwoorden voor God. Maar Paulus’ hart gaat wel uit naar die mensen die hem blijven helpen ondanks dat het er niet zo goed uit ziet. En dat is ook een hele goede les voor ons christenen in Nederland. Want hoe vaak zien we dat het support voor zendelingen afneemt nadat er misschien niet zoveel gesproken wordt over succes?
Als we als gemeente mensen steunen die werken voor God, moeten we dat onder alle omstandigheden volhouden. Ook als het er even niet goed uit ziet, moeten we doorgaan met het steunen van die mensen. Ook als er nieuwe goede doelen komen die meer populair zijn, moeten we ons blijven afvragen, waarom geef ik?
Zelfs in het geven leven wij in een luxe maatschappij. We willen keuzes hebben, we willen aan het beste doel geven. En na een tijdje willen we weer iets anders kiezen. Laten we daarmee stoppen, laten we achter iemand gaan staan die het nodig heeft. En als we die keuze hebben gemaakt, moeten we daarin volharden.