9 En Hij begon tot het volk deze gelijkenis te zeggen: Iemand plantte een wijngaard en verhuurde die aan landbouwers en ging een tijd lang naar het buitenland. 10 En toen het de tijd was, stuurde hij een slaaf naar de landbouwers, opdat zij hem een deel van de opbrengst van de wijngaard zouden geven. De landbouwers echter sloegen hem en stuurden hem met lege handen weg. 11 En hij stuurde nog een andere slaaf, maar zij sloegen ook hem, behandelden hem schandelijk en stuurden hem met lege handen weg. 12 Daarna stuurde hij nog een derde, maar zij verwondden ook deze en wierpen hem eruit. (Lukas 20:9-12)
Jezus is in de tempel onderwijs aan het geven. De mensen hangen aan Zijn lippen, want dit onderwijs is anders, het voelt echt. De religieuze leiders laten in hun afkeer van wat Jezus doet zich eigenlijk elke keer in de kaart spelen. Elke keer komt naar boven uit welk hout ze werkelijk gesneden zijn. En Jezus gebruikt dat om heel duidelijk te maken wat er moet veranderen. Want de God van Abraham wil echte kinderen.
Jezus vertelt weer een gelijkenis en het zijn de religieuze leiders die de hoofdrol vervullen. Want het is wel duidelijk dat het hier gaat om de hemelse Vader die de verantwoordelijkheid over Israël in de handen van de leiders geeft. En in het verleden heeft de Vader profeten gestuurd, maar elke keer waren het de leiders die niet wilden luisteren naar deze profeten.
We zien een patroon waarin God van Zich laat horen, maar de leiders van het volk keren zich elke keer weer tegen deze woorden. Ze wijzen de profeten af alsof ze niet in de naam van God spreken om zo maar geen verantwoording af te hoeven leggen aan hun Schepper. Want dat is wat de landbouwers elke keer doen, ze maken misbruik van hun positie en proberen daarbij de eigenaar uit te schakelen.
Jezus staat niet alleen in de afwijzing van de religieuze leiders, het is eigenlijk de geschiedenis van Israël. Elke keer weer worden de profeten afgewezen, wat eigenlijk betekent dat God zelf wordt afgewezen, men wil geen hemelse bemoeienis.
Doen wij niet hetzelfde? Houden wij God ook niet buiten de deur zodat wij kunnen doen wat we willen doen zonder dat we daar verantwoording voor af hoeven te leggen? Gaan wij in de avond werkelijk op onze knieën om de dag te bespreken met God en vragen we Hem wat we anders moeten doen?
God spreekt vandaag nog steeds, laten we leren luisteren. Hij wil in ons leven spreken, Hij wil ons tot de verantwoording roepen, zodat we mogen weten wat Hij van ons leven vindt.