24 Strijd om binnen te gaan door de nauwe poort, want velen, zeg Ik u, zullen proberen binnen te gaan en het niet kunnen, 25 namelijk vanaf het ogenblik dat de Heer des huizes is opgestaan en de deur heeft gesloten. Dan zult u beginnen buiten te staan en op de deur te kloppen en te zeggen: Heere, Heere, doe ons open. En Hij zal antwoorden en tegen u zeggen: Ik weet niet waar u vandaan komt. 26 Dan zult u beginnen te zeggen: Wij hebben in Uw tegenwoordigheid gegeten en gedronken en U hebt in onze straten onderwijs gegeven. 27 En Hij zal zeggen: Ik zeg u, Ik weet niet waar u vandaan komt. Ga weg van Mij, allen die ongerechtigheid bedrijven. (Lukas 13:24-26)
Dit is een waarschuwing, een hele sterke waarschuwing van Jezus. Een waarschuwing ook voor ons, want dit laat juist zien hoe serieus wij met ons geloof bezig moeten zijn. Want op het moment dat het te laat, is het te laat. Nu is het onze kans om door die nauwe poort naar binnen te gaan, maar die kans is echt voorbij als het voorbij is.
Maar hoe kan de deur voor ons gesloten zijn? Op het moment dat wij buiten staan als de Heer des huizes de deur sluit. Dat betekent dat we nu in dit leven al naar binnen moeten gaan. Maar hoe gaan we dan naar binnen? Dat zouden we kunnen weten als we eerst proberen te begrijpen hoe we buitengesloten raken.
De mensen die buiten staan op het moment dat de deur dicht is, schijnen de Heere echt wel te kennen. Ze zijn bij hem geweest, ze hebben met hem gegeten en gedronken. Ook hebben ze geluisterd naar het onderwijs van Jezus. En toch zegt de Heer dat Hij ze niet kent, ze zijn niet echt Hem gaan volgen. Ze zijn doorgegaan met een leven van ongerechtigheid.
En volgens mij typeert dit heel veel christenen. Zoveel christenen luisteren naar Jezus, ze bidden zelfs voor het eten, maar uiteindelijk gaan ze hun eigen weg. Ze horen het onderwijs, ze genieten van het samenzijn met andere christenen, maar als we werkelijk doorvragen of ze die nauwe poort naar binnen zijn gegaan dan weten ze het niet. En zolang we er niet naar vragen hebben ze het idee dat ons christen-zijn ons automatisch toegang verschaft.
Maar zo werkt het niet. We moeten er voor vechten, we moeten nu in dit leven er alles aan doen om er binnen te gaan. We moeten de ongerechtigheid in ons leven loslaten en nu Jezus volgen met heel ons hart. Want dan zijn we naar binnen gegaan, dan is het belangrijkste in dit leven wat Gods verlangen is. En dan zullen we niet buiten staan op het moment dat de deur dicht gaat.
Het lijkt misschien teveel gevraagd van ons, maar in werkelijkheid is het juist veel beter en mooier om zo in het leven te staan. Wees niet te druk met je eigen leven, wees niet vol van de dingen die buiten God om gaan. Wees vol van dat wat Jezus van ons verlangt.