31 En zij zeiden: Geloof in de Heere Jezus Christus en u zult zalig worden, u en uw huisgenoten. 32 En zij spraken het Woord van de Heere tot hem en tot allen die in zijn huis waren. 33 En hij nam hen in dat nachtelijke uur met zich mee en waste hun striemen, en hij werd onmiddellijk gedoopt, en al de zijnen. 34 En hij bracht hen in zijn huis en richtte voor hen de tafel aan. En hij verheugde zich dat hij met al zijn huisgenoten tot geloof in God gekomen was. (Handelingen 16:31-34)
Als we zien wat hier gebeurd dan moeten we net zo blij zijn als deze cipier. Elke keer als we getuigen zijn van Gods heerlijkheid dan moet het ons hart laten overlopen van geestelijke vreugde. Het moment dat deze man vervuld raakt met de Heilige Geest beginnen de vruchten zichtbaar te worden. Hij gaat Paulus en Silas helpen met de wonden die ze hebben.
Want niemand had wat aan die wonden gedaan. Ze waren al bloedend de cel ingegooid, ze werden niet behandeld als mensen maar als lichamen die toch wel zouden sterven. Dat maakt de lofzang van Paulus en Silas nog krachtiger. Dit moet al die gevangenen en deze cipier in het hart hebben geraakt.
En het is duidelijk want de cipier begrijpt gelijk waar het om gaat. Hij gaat alles rechtzetten wat verkeerd was gedaan. Ze worden uit de cel gehaald, ze krijgen verzorging en te eten. En zijn hele huis wordt gedoopt, zijn beslissing is radicaal, hier wil hij bij horen. En als iemand er bij wil horen nadat men getuigen is geweest van Paulus en Silas die zo zijn behandeld dan wil dat echt wel wat betekenen.
Het gevolg is blijdschap en het kan ook niet anders als we echt begrijpen wat het betekend als iemand zich radicaal aan Jezus overgeeft. Vreugde om de bevrijding die men heeft ontvangen, vreugde om de ogen die open gaan. Dit is wat het evangelie in ons hart moet doen, zo moeten wij ook geraakt zijn door de liefde van Jezus.