23 En nadat zij hun veel slagen toegediend hadden, wierpen zij hen in de gevangenis en geboden de cipier hen zorgvuldig te bewaken. 24 En toen hij dat bevel gekregen had, wierp hij hen in de binnenste kerker en zette hij hun voeten vast in het blok. 25 En omstreeks middernacht baden Paulus en Silas en zongen lofzangen voor God. En de gevangenen luisterden naar hen. 26 En er vond plotseling een grote aardbeving plaats, zodat de fundamenten van de gevangenis bewogen werden; en onmiddellijk gingen alle deuren open en raakten de boeien van allen los. (Handelingen 16:23-26)
Ze hadden pijn, heel veel pijn en er was geen EHBO post in die gevangenis. Er was geen enkele medelijden met Paulus en Silas. Ze hadden blijkbaar de grootste fout gemaakt die ze maar konden bedenken. Het was dus echt geen pretje in de plek waar ze zich nu bevonden.
En dit moet ons beschamen, want hoe zouden wij reageren in deze situatie? Zouden we er een trauma aan overhouden? Zou de rest van ons leven zouden zo’n situatie ons leven bepalen? Het moet ons beschamen, omdat hier twee mannen onterecht bond en blauw geslagen zijn en in een gevangenis zitten, maar ze klagen niet.
Ze keren zich niet tot God met een klacht: ‘hoe kunt U dit nu laten gebeuren, wij zijn zo goed bezig met Uw werk en dan komen we hier terecht?’ Nee, zij begrijpen dat ze tegengewerkt worden door de vijand. Het zijn niet deze mensen die hen wat aandoen, het zijn de leugenaars, de demonen. En als we ons dat realiseren dan rest ons maar een ding te doen en dat is God verhogen, God verheerlijken boven alles.
Want wat de vijand ook probeert te doen, wij zijn overwinnaars in Jezus. God is onze God en daar kan de duivel niet tussen komen. In welke situatie we ook terechtkomen, niets kan ons scheiden van Zijn liefde voor ons. En dat weten Paulus en Silas en daarom beginnen ze te zingen tot hun God. Dit heeft te maken met hun focus, zij zijn werkelijk gericht op het feit dat ze hemelburgers zijn geworden.
Als we vast komen te zitten in de luxe van deze wereld zullen we een trauma over houden aan elke tegenstand die we voor onze kiezen krijgen. Maar als we weten dat God altijd met ons is dan maakt het niet uit in welke omstandigheden we ons ook bevinden, we kunnen Hem altijd loven en prijzen. Hij is voor ons en niet tegen ons. Zou jij dat geloven als je zo in de gevangenis terecht zou komen?