5 Zo zal ik U loven in mijn leven,
in Uw Naam zal ik mijn handen opheffen.
6 Mijn ziel zal als met vet en overvloed verzadigd worden;
mijn mond zal roemen met vrolijk zingende lippen. (Psalm 63:5-6)
In de vorige overdenking ging het over het leven, het is het meest kostbare wat we hier op aarde hebben. En toch oversteeg dat leven de goedertierenheid van God in ons. Maar er is ook een leven dat dat overstijgt, in het nieuwe testament is dat voor elke christen toegankelijk.
Het bestaan dat we hebben hier op aarde houdt op, maar er is een leven, een ziel die eeuwig is. Helaas hebben wij christenen hier niet veel ervaring mee. We accepteren dat het er is, maar dat we ons er bewust mee bezig houden is niet echt de actualiteit.
David heeft het over het verzadigen van onze ziel. Daar waar Jezus het had over het leven bij de woorden van God, dat het zelfs belangrijker is dan het eten van brood, dat is precies wat David hier beschrijft. Hetzelfde gebeurde op het moment dat de Samaritanen naar hem toe kwamen om te horen over de boodschap van de overspelige Samaritaanse vrouw. Die honger van deze mensen was voor Hem een verzadiging van Zijn ziel.
Je bent zoveel meer dan dit lichaam, wie jij werkelijk bent zit hem in de ziel. Dat is waar we wederom geboren worden, dat is waar ons eeuwige leven ligt en dat is waar we dus het koninkrijk van God moeten zoeken. Onze ziel is wat de meeste aandacht nodig heeft.