Ikzoek.Godshart.nl

Handelingen 16

27 En de cipier, die wakker geworden was en zag dat de deuren van de gevangenis open waren, trok een zwaard en zou zichzelf gedood hebben, omdat hij dacht dat de gevangenen ontvlucht waren. 28 Paulus riep echter met luide stem: Doe uzelf geen kwaad, want wij zijn allemaal hier. 29 En toen hij om licht gevraagd had, sprong hij naar binnen en begon erg te beven, en hij viel voor Paulus en Silas neer; 30 en hij bracht hen naar buiten en zei: Heren, wat moet ik doen om zalig te worden? (Handelingen 16:27-30)

De cipier gooit zich onmiddellijk voor Paulus en Silas en vraagt hen naar de weg om zalig te worden. Blijkbaar hebben Paulus en Silas in alle hectiek toch iets goeds gedaan. Want deze cipier begrijpt maar al te goed dat God hier aan het werk is. En er is genoeg vrees in deze man om te begrijpen dat hier werkelijk de weg naar het eeuwige leven wordt gepredikt.

En dat is het grote probleem vandaag de dag, mensen hebben geen enkele vrees meer voor God. Ze willen het liefst alles wat met een eventuele god te maken heeft verbannen. En voor veel christenen is het niet veel anders. We vrezen God niet echt, we hebben het met zoveel woorden over geloof, maar als we uiteindelijk tot de kern komen moeten we toegeven dat er nooit zo’n moment in ons leven is geweest. Het moment dat we voor Gods troon komen en Hem vragen om de weg naar zaligheid.

In die tijd waren mensen nog afhankelijk van de omstandigheden. Ze hadden niet alle voorzorgsmaatregelen die wij hebben. Hier in India zien we dat heel duidelijk, ze hebben miljoenen goden en elke god heeft zijn eigen karakteristiek voor waar ze die god nodig hebben. En daarom is er die afhankelijkheid en een vrees voor god.

En die vrees moeten we niet kwijt raken, want dan is God niet meer dan een systeem waarin we een bepaalde mening etaleren. Dan komt er inderdaad niet zo’n moment dat we voor Gods troon komen in complete afhankelijkheid. Dan is God een bijproduct geworden die blijkbaar niet meer in het publiek debat mag voorkomen.

Hij is God, Hij is de Schepper van hemel en aarde. En wij zijn afhankelijk van Hem, hoezeer we ook denken dat we alles onder controle hebben. En daarom moeten we Hem vrezen, daarom moeten we net als deze man verlangen naar deze God en Zijn redding. Hij moet de bron zijn van ons leven, Hij moet werkelijk alles zijn voor ons.

Handelingen 16

25 En omstreeks middernacht baden Paulus en Silas en zongen lofzangen voor God. En de gevangenen luisterden naar hen. 26 En er vond plotseling een grote aardbeving plaats, zodat de fundamenten van de gevangenis bewogen werden; en onmiddellijk gingen alle deuren open en raakten de boeien van allen los. 27 En de cipier, die wakker geworden was en zag dat de deuren van de gevangenis open waren, trok een zwaard en zou zichzelf gedood hebben, omdat hij dacht dat de gevangenen ontvlucht waren. (Handelingen 16:25-27)

Voor hen die twijfelen aan dit verhaal, dat is jullie probleem. Er is een God die echt dicht bij ons mensen wil zijn, betrokken bij alles wat we doen. En dat is het probleem met de mensen die twijfelen aan de wonderen en tekenen die in de bijbel beschreven staan. Het gaat niet zozeer om of God het kan, of dat Hij het wil, het gaat om Zijn verlangen om bij ons betrokken te zijn.

Het is een groot wonder wat hier gebeurd, een aardbeving en dat voor twee mannen die in een gevangenis zitten. Alleen zij die God echt hebben leren kennen begrijpen wat hier gebeurd. Dit is geen zakelijke zet van de Vader om zo meer volgelingen te krijgen in deze stad, dit is Zijn liefde voor twee mannen die Hem ook liefhebben.

De oorzaak van deze aardbeving zijn de trillingen van Gods hart die veroorzaakt werden door de liefdesliederen die Paulus en Silas aan het zingen waren. De deuren gingen open en de boeien raakten los. God is met ons, Hij is voor ons en niet tegen ons. Zijn kracht is om er voor ons te zijn en ons te voeden met Zijn liefde. En als we dat begrijpen dan begrijpen we dat God’s liefde groter is dan wij ons kunnen voorstellen.

Het grappige is dat de boeien van de mede-gevangen die ook aan het luisteren waren ook open gingen. Maar geen van die gevangenen probeerde te ontsnappen. Als we ons verplaatsen in hun positie dan begrijpen we waarom ze geen moment hebben geprobeerd om op te staan en weg te rennen.

Deze mannen zullen echt wel gehoord hebben wat er was gebeurd. En als ze dan horen hoe Paulus en Silas beginnen te zingen dan veranderd de atmosfeer in die gevangenis. Een vrees voor de God van Paulus en Silas valt over hen en op het moment dat dan de aardbeving gebeurt en de boeien van hen afvallen is er niets anders dan een vrees voor God in de harten van deze boeven. Dit kan alleen God zijn die dit doet. Wat een heerlijk en heilig moment tussen al die zondaars. Wat een beetje aanbidding al teweeg kan brengen.

Handelingen 16

23 En nadat zij hun veel slagen toegediend hadden, wierpen zij hen in de gevangenis en geboden de cipier hen zorgvuldig te bewaken. 24 En toen hij dat bevel gekregen had, wierp hij hen in de binnenste kerker en zette hij hun voeten vast in het blok. 25 En omstreeks middernacht baden Paulus en Silas en zongen lofzangen voor God. En de gevangenen luisterden naar hen. 26 En er vond plotseling een grote aardbeving plaats, zodat de fundamenten van de gevangenis bewogen werden; en onmiddellijk gingen alle deuren open en raakten de boeien van allen los. (Handelingen 16:23-26)

Ze hadden pijn, heel veel pijn en er was geen EHBO post in die gevangenis. Er was geen enkele medelijden met Paulus en Silas. Ze hadden blijkbaar de grootste fout gemaakt die ze maar konden bedenken. Het was dus echt geen pretje in de plek waar ze zich nu bevonden.

En dit moet ons beschamen, want hoe zouden wij reageren in deze situatie? Zouden we er een trauma aan overhouden? Zou de rest van ons leven zouden zo’n situatie ons leven bepalen? Het moet ons beschamen, omdat hier twee mannen onterecht bond en blauw geslagen zijn en in een gevangenis zitten, maar ze klagen niet.

Ze keren zich niet tot God met een klacht: ‘hoe kunt U dit nu laten gebeuren, wij zijn zo goed bezig met Uw werk en dan komen we hier terecht?’ Nee, zij begrijpen dat ze tegengewerkt worden door de vijand. Het zijn niet deze mensen die hen wat aandoen, het zijn de leugenaars, de demonen. En als we ons dat realiseren dan rest ons maar een ding te doen en dat is God verhogen, God verheerlijken boven alles.

Want wat de vijand ook probeert te doen, wij zijn overwinnaars in Jezus. God is onze God en daar kan de duivel niet tussen komen. In welke situatie we ook terechtkomen, niets kan ons scheiden van Zijn liefde voor ons. En dat weten Paulus en Silas en daarom beginnen ze te zingen tot hun God. Dit heeft te maken met hun focus, zij zijn werkelijk gericht op het feit dat ze hemelburgers zijn geworden.

Als we vast komen te zitten in de luxe van deze wereld zullen we een trauma over houden aan elke tegenstand die we voor onze kiezen krijgen. Maar als we weten dat God altijd met ons is dan maakt het niet uit in welke omstandigheden we ons ook bevinden, we kunnen Hem altijd loven en prijzen. Hij is voor ons en niet tegen ons. Zou jij dat geloven als je zo in de gevangenis terecht zou komen?

Handelingen 16

19 Toen haar meesters zagen dat hun hoop op inkomsten verdwenen was, grepen zij Paulus en Silas en sleurden hen mee naar de markt, voor de stadsbestuurders. 20 En nadat zij hen naar de magistraten gebracht hadden, zeiden zij: Deze mensen verstoren de orde in onze stad. Het zijn namelijk Joden, 21 en zij verkondigen gewoonten die wij niet mogen aannemen en ook niet mogen naleven, omdat wij Romeinen zijn. 22 En de menigte kwam als één man tegen hen in verzet. En de magistraten rukten hun de kleren af en gaven bevel hen met stokken te slaan. (Handelingen 16:19-22)

Als Nederlanders kunnen we misschien niet zo goed begrijpen wat er hier gebeurd. Maar bijvoorbeeld hier in India zijn er vaak van dit soort angstige momenten dat een menigte zodanig van het pad afraakt dat er zelfs mensen vermoord worden. Op zo’n moment gaat men eigen rechter spelen en kan zelfs de politie er niets aan doen. En om midden in zo’n situatie terecht te komen is absoluut geen pretje.

Je voelt je als een voetbal tussen al die spelers die maar achter je aan rennen en je heen en weer schieten. Even op een rustige manier de situatie uitleggen zit er niet bij. En nu moeten we de vorige overdenking hier ook bij betrekken, want ook in deze situatie strijden wij niet tegen vlees en bloed, ook hier zijn kwade machten aan het werk.

We leven in een schepping die meer is dan de wetenschap ziet. De duivel heeft wel degelijk invloed op de maatschappij. Denk aan de films, het nieuws, we moeten weten dat ook hier de duivel invloed heeft. Het bijbelboek openbaring is er heel duidelijk over, de tijd komt er aan dat alle christenen hier op aarde de voetbal zullen worden.

We kunnen veel kritiek hebben op deze mensen. We weten dat hun motivatie van geen kant klopt, het is allemaal egoïstisch. Maar het heeft geen zin om hier tegen in te gaan, deze mensen staan niet open voor logica. En dat is het enige wat de duivel kan doen, de mensen zover krijgen dat ze niet meer logisch na kunnen denken.

Wij strijden niet tegen vlees en bloed, we strijden tegen geestelijke machten. Daarom is het zaak dat wij ons eigen gevecht gaan beginnen, het gevecht van het gebed. Want zo kunnen wij autoriteit nemen en bevrijding bewerkstelligen. Het heeft geen zin om onszelf te verdedigen, uiteindelijk zullen we daar nooit mee winnen. Maar in gebed zijn wij meer dan overwinnaars.

Handelingen 16

16 En het gebeurde toen wij naar de plaats van het gebed gingen, dat een zekere slavin die een waarzeggende geest had, ons tegemoetkwam. Zij verschafte haar meesters veel inkomsten met waarzeggen. 17 Zij liep achter Paulus en ons aan en riep voortdurend: Deze mensen zijn dienstknechten van God, de Allerhoogste, die ons een weg naar de zaligheid verkondigen. 18 En dat deed zij vele dagen lang. Maar Paulus, die zich daaraan ergerde, keerde zich om en zei tegen de geest: Ik gebied u in de Naam van Jezus Christus uit haar weg te gaan! En hij ging op hetzelfde moment uit haar weg. (Handelingen 16:16-18)

Wat was de reden dat Paulus de demon uit deze vrouw verdreef? Als we goed lezen dan is het dat hij zich ergerde aan het feit dat die vrouw constant naar hem aan het roepen was. Hij had geen medelijden met haar, ze was irritant en daar wilde hij wat aan veranderen. En met die reden vertelt hij de demon om haar te verlaten en het gebeurde. Dit klinkt voor ons socialistisch christelijk geloof een beetje tegenstrijdig, zo zijn wij niet opgevoed.

Maar wat gebeurt hier nu echt? Want wij zien een vrouw die vol is van een kwade geest. Maar er is niemand die naar Paulus toekomt om haar te bevrijden, ook zijzelf is niet naar Paulus toe gegaan voor verlossing. Maar Paulus ziet iets anders, hij ziet dat hij wordt uitgedaagd, niet door de vrouw, maar door de geest die in haar woonde.

En dat moeten we begrijpen, Paulus schrijft het ook in Efeze 6, we strijden niet tegen vlees en bloed, we strijden tegen geestelijke machten. En dat is wat we hier zien gebeuren. Deze geest maakt er een spelletje van om Paulus te minachten. Maar uiteindelijk is de maat vol en grijpt Paulus in. En dan zien we wie werkelijk de autoriteit heeft en dat is niet die kwade geest die in deze vrouw woonde.

De vrouw en haar eigenaren waren maar wat blij dat ze vervuld was met deze geest. De geest had dus alle recht om in deze vrouw te wonen. Want zo werkt het wel, Eva gaf de duivel het recht om in haar leven te komen en dat doen we als mensen nog steeds. Maar op het moment dat we autoriteit nemen in ons leven in de kracht van de Heilige Geest dan moet de duivel verdwijnen.

En in dit geval moet die duivel verdwijnen omdat Paulus geïrriteerd raakte. Paulus laat zien dat hij in de kracht van Heilige Geest de autoriteit heeft. De geestelijke machten moeten ophoepelen en hem met rust laten. Hij doet het werk van de Vader en daar gaat hij mee door en niemand zal hem kunnen stoppen omdat de Vader met hem is.

Handelingen 16

14 En een zekere vrouw, van wie de naam Lydia was, een purperverkoopster uit de stad Thyatira, die God diende, luisterde naar ons. En de Heere opende haar hart, zodat zij acht gaf op wat door Paulus gesproken werd. 15 En toen zij gedoopt was, en haar huisgenoten, drong zij er bij ons op aan: Als u van oordeel bent dat ik trouw ben aan de Heere, kom dan in mijn huis en blijf er. En zij drong er sterk bij ons op aan. (Handelingen 16:14-15)

We zien weer succes, mensen worden uitgedaagd om Jezus te volgen. En in dit geval is het een vrouw die de uitdaging aanneemt. De reden dat het volgen van Jezus een uitdaging is, is omdat het van ons vraagt om serieus te zijn. En dat zien we ook in de reactie van Lydia, want nadat ze gedoopt was vroeg ze de mannen om bij haar thuis hun intrek te nemen. En dat moeten ze alleen doen als ze zien dat Lydia de woorden echt serieus neemt in haar leven.

Het lijkt alsof ze wil zeggen dat dit geen spelletje is voor haar. Ze wil zich er voor de 100% aan overgeven. Ze wil werkelijk onderdeel zijn van het lichaam van Christus en daar hoort bij dat ze haar huis openstelt om deze mannen een plek te geven van waaruit zij hun werk kunnen doen.

Misschien lijkt het niet veel, maar het zijn dit soort werken waar God naar kijkt. Denk aan David, waarop baseerde God Zijn keuze? Niet op de heldhaftige daad van het verslaan van Goliath, maar op zijn tijd bij de schapen toen niemand hem nog kende. Noach werd gekozen tussen al die mensen die God hadden verlaten, maar niet omdat hij al een echte prediker was, maar om zijn gewone leven waarin hij God vreesde. En zo moeten wij ook in ons gewone leven laten zien dat we God serieus nemen.

Of we nu vrouw zijn of man, God kijkt naar alles in ons leven. Zijn wij net als Lydia trouw aan Jezus? Of het nu ons huis is of onze tijd, zijn wij bereidt om het op te offeren voor het werk van God. Niemand hoeft het te zien, maar God ziet het.

Neem het evangelie serieus, ook in de kleine dingen. We zijn niet allemaal geroepen om te preken zoals Paulus, maar dat betekent niet dat wat Lydia hier doet minder waard is in de ogen van God. Denk aan het penninkje die de arme vrouw in de geldkist deed in de tempel, Jezus zei dat zij meer had gegeven dan diegene die met een grote zak kwam. En zo kijkt God naar ons leven en kan zien of we oprecht zijn.

Handelingen 16

11 Wij voeren dan van Troas weg en koersten recht op Samothrace aan en de volgende dag op Neapolis. 12 En vandaar gingen wij naar Filippi, de eerste stad van dit deel van Macedonië, een kolonie. En wij verbleven een aantal dagen in die stad. 13 En op de dag van de sabbat gingen wij de stad uit, de rivier langs, waar het gebed gewoonlijk plaatsvond; en nadat wij daar waren gaan zitten, spraken wij tot de vrouwen die er samengekomen waren. (Handelingen 16:11-13)

Paulus reageert direct op de aanwijzingen die God hem gaf. Het duurt misschien allemaal wat langer dan het in onze tijd zou duren, maar hij maakt zijn beslissing direct op dat moment. De reis begint, van de ene stad naar de andere stad, maar het doel is Macedonië. Een houding waarvan wij kunnen leren. Een doel voor ogen en dat doel niet meer loslaten.

En als hij in Filippi aankomt dan is dat de eerste stad waar hij voor een langere tijd wil blijven. In de eerste dagen zoekt hij contact met christenen in deze stad. Hij komt te weten dat ze op de Sabbat samen komen bij de rivier om te bidden. Daar wil hij bij zijn, want ook zij zijn zijn zusters, ook zij zijn onderdeel van het lichaam van Christus.

Het is allemaal nog zo puur, ze hebben allemaal nog hetzelfde doel. Als wij op zoek gaan naar een kerk zoeken we in de eerste plaats een gemeente die bij ons past. Het moet iets toevoegen aan ons leven. En er is weinig dat we er aan kunnen veranderen, het feit is dat er zoveel verschillende gemeenten zijn. Maar dat hoeft niet het verlangen naar een eenheid in de weg te staan. Want dat verlangen kunnen we blijven uitten gebed tot de Vader.

Ze komen samen bij de rivier om op God gericht te zijn. Wat de reden daarvoor is weten we niet, maar veel van de nieuwe gemeenten hadden simpelweg geen gebouw voor handen. Ze kwamen daarom samen op openbare plekken of in huiskamers. Maar het maakte niets uit, ze waren op God gericht en dat is waar het om gaat. Ook al hebben we niets voorhanden het geloof kunnen we altijd en overal in de praktijk brengen.

Een ander frappant detail is dat het alleen maar vrouwen waren. En ook zij worden serieus genomen door Paulus. En dat heeft niets met emancipatie te maken, het heeft te maken met het feit dat God naar ons hart kijkt. En ook deze vrouwen hebben een hart dat er naar verlangt om God te dienen. En dat is gemeente zijn, verlangen naar God en Zijn verlossing.

Handelingen 16

9 En Paulus kreeg ‘s nachts een visioen te zien: er stond een Macedonische man, die hem dringend vroeg: Kom over naar Macedonië en help ons! 10 Toen hij nu dit visioen gezien had, probeerden wij meteen naar Macedonië te reizen, omdat wij eruit opmaakten dat de Heere ons geroepen had aan hen het Evangelie te verkondigen. (Handelingen 16:9-10)

Waarom niet vandaag de dag? Waarom krijgen wij geen visioenen meer? Is de tijd voorbij of is er een andere reden? Het antwoord zit hem ook in deze verzen.

Als we onze kinderen proberen te corrigeren dan luisteren ze niet altijd. Op een gegeven moment als er helemaal niet meer wordt geluisterd dan zien we geen reden meer om wat te vertellen. Het wordt dan alleen nog maar ervaren als gezeur en dat heeft geen enkele zin. En God is geen zeur, wij hebben altijd een keuze om te luisteren en als we willen horen, dan zal God spreken.

En zo staat Paulus in het leven, hij wil luisteren naar God. En dat kunnen we zien aan zijn reactie, want na het visioen proberen ze onmiddellijk naar Macedonië te reizen. Ze staan niet even te dubben, ze zoeken niet naar een excuus, ook twijfelt Paulus geen moment aan het visioen. En dat laat heel duidelijk zien dat ze elk woord dat God spreekt in hun leven serieus nemen.

En met zo’n houding is het God die wil spreken, Hij wil hen de juiste weg ophelpen. En dat is waar ons probleem ligt. Er is geen moment in onze kerkdienst die open staat voor het Woord dat God vandaag wil spreken. En er zijn slechts enkelen die in hun privé tijd open staan voor de woorden van God.

Het vraagt om een hart dat open staat voor een visioen of een droom van God. Het vraagt om een verlangen naar de leiding van God in ons leven. En niet alleen dat, het vraagt ook om een gehoorzaamheid op het moment dat we het horen. En dat is het probleem vandaag de dag, we zien dit niet als de praktijk van ons leven. En daar hebben we geloof voor nodig, een oprecht verlangen naar de Geestelijke gaven die God ons wil geven.

Handelingen 16

4 En toen zij de steden langs reisden, brachten zij hun de bepalingen over waarvan de apostelen en de ouderlingen in Jeruzalem besloten hadden dat men die in acht moest nemen. 5 De gemeenten dan werden bevestigd in het geloof en namen dagelijks in aantal toe. 6 En nadat zij door Frygië en het land van Galatië gereisd waren, werden zij door de Heilige Geest verhinderd het Woord in Asia te spreken. 7 En bij Mysië gekomen, probeerden zij naar Bithynië te reizen, maar de Geest liet het hun niet toe. 8 En nadat zij Mysië voorbijgereisd waren, kwamen zij in Troas. (Handelingen 16:4-8)

Er is altijd groei in de kennis van het geloof. De bijbel heeft het vaak over geestelijke kennis, een kennis die niet uit boeken komt, maar door de Heilige Geest. We kunnen nog zoveel de bijbel lezen, maar als we de Heilige Geest niet hebben zullen we de waarheid er niet in kunnen vinden.

En dit moet groeien, zoals we in onze relatie met onze partner groeien, zo moeten we ook groeien in onze relatie met Jezus. Zoals Lukas het zegt, hebben we bevestiging nodig van het geloof. En deze bevestiging is niet zozeer dat we een schouderklopje krijgen dat we het juiste antwoord weten, maar de bevestiging is dat we op de goede weg zijn. De gemeente groeit, meer en meer mensen zien in dat Jezus werkelijk gekomen is om te bevrijden en te verlossen.

Als we het jaarlijkse rapport lezen van een bedrijf dan gaat over cijfers en niets anders. Zoveel werknemers, zoveel omzet, zoveel winst en ga zo maar door. Het gaat niet over mensen, elke persoon die in zo’n bedrijf werkt is vervangbaar. Van bovenaf aan wordt weer gesnoeid in arbeidsplekken, maar zo zit de kerk niet in elkaar, we zijn geen instituut, we zijn een levend organisme.

En dat is wat we ons moeten realiseren als we dit bijbelboek lezen, het lichaam van Christus is dynamisch. Het is altijd in beweging, altijd zoekende naar de juiste weg in God. We zijn geen bureaucratie of een instituut. We zijn mensen geschapen door de Vader die een keuze hebben gemaakt om te groeien in de relatie met God en dan moeten we daar ook naar leven.

En dat zien we ook aan hoe Paulus verder gaat. De Heilige Geest doet een aantal deuren dicht, dat betekent dat Paulus niet zomaar ergens naar toe gaat. Er is een doel waar God hem naar toe wil zenden. Er is een doel met jouw gemeente en jouw leven en daarin mag je vandaag bevestigd worden. Je dobbert niet roerloos in het midden van de oceaan.

Handelingen 16

1 En hij kwam in Derbe en in Lystre aan. En zie, er was daar een zekere discipel van wie de naam Timotheüs was, de zoon van een gelovige Joodse vrouw, maar van een Griekse vader; 2 van wie een goed getuigenis gegeven werd door de broeders in Lystre en Ikonium. 3 Paulus wilde dat die met hem mee zou gaan; en hij nam hem bij zich en besneed hem omwille van de Joden die in die plaatsen woonden, want zij wisten allen dat zijn vader een Griek was. (Handelingen 16:1-3)

Zijn ze net terug uit Jeruzalem waar de leiders hebben afgesproken dat de heidenen zich niet hoeven te besnijden om de redding te ontvangen, gebeurt er dit. Omwille van de joden liet Paulus Timotheüs besnijden. Natuurlijk is dit een twijfel geval, de moeder was wel joods, maar de vader niet. De afspraak was dat de heidenen de besnijdenis niet hoefden te ontvangen om gered te worden.

En toch is dit anders ook al lijkt het hypocriet te zijn, we moeten goed kijk naar de motivatie. Want Paulus laat deze jongen niet besnijden omdat hij dan gered kan worden, maar hij wil alle discussies voor zijn. Hij wil niet dat er ook maar iets tussen de mensen en het evangelie in komt te staan.

En dat heeft hij ook duidelijk geschreven in zijn brief aan de Korintiërs. Hij is bereid om alles te doen voor het evangelie, voor een griek wil hij als een griek zijn en ga zo maar door. Dit is niet hypocriet, voor Paulus is het evangelie het belangrijkste, hij is bereid om zichzelf weg te cijferen. De discussie in Jeruzalem ging juist over het evangelie en daarom was dat zo belangrijk.

Paulus ziet potentie in Timotheüs, hij is al een discipel van Jezus, maar Paulus wil hem onder zijn hoede nemen. Misschien dat de jongen hem kan helpen, maar zeker ook om hem meer te leren over het evangelie. En dit is een hele andere manier van onderwijs, dit is het onderwijs zoals Jezus dat deed. Het leven wordt dan een groot klaslokaal en de woorden zijn dan meer daden geworden.

Want met simpel een uur hoorcollege, krijgen we alleen maar informatie. En dan zal het inderdaad hypocriet klinken wat Paulus hier doet. Maar als we van het leven van iemand kunnen leren, dan leren we begrijpen wat er in het hart leeft. En daar zitten de diepe geestelijke lessen, niet de lessen op de preekstoel, maar de lessen uit onze wandel.